Sevahid-un Nubuvve - Peygamberlik Mujdeleri - Mevlana Abdurrahman Cami

daki kimseye ulaşdığı sırada, Ümeyye bin Ebî Salt yere düşdü.
Kaftânını üzerine örtdüler. Bir müddet sonra kaftânını
kaldırıp, bakdılar ki ölmüş! Ölümünden sonra dilinden bu
beytler işitildi:
Hayât her ne kadar uzun olursa olsun,
Dâimâ bitmeye mahkûmdur, biter en son.
Keşke ben bunu anlamadan dahâ önce,
Keçi otlatan olsaydım, dağ tepesinde.
¥ Askalan bin Ebî Avâlim el Humeyrî kıssası: Abdürrahmân
bin Avf “radıyallahü anh” şöyle anlatmışdır: Hazret-i
Muhammedin “sallallahü aleyhi ve sellem” Peygamberliğinin
bildirilmesinden önce ticâret için Yemene gitmişdim.
Askalan bin Ebî Avâlimin evinde misâfir olmuşdum. O çok
yaşlı, za’îf, âdetâ kuş yavrusu gibi kalmış bir ihtiyârdı. Her ne
zemân Yemene gitsem, onun evinde kalırdım. Her gidişimde
bana sizin aranızdan, şeref ve şöhret sâhibi ve dîninize
muhâlefet eden bir kimse çıkdı mı diye sorardı. Ben de hâyır,
diye cevâb verirdim. Bir def’asında yine gitmişdim. O
son derece za’îflemiş ve kulakları da işitmez olmuşdu. Oğulları
ve torunları etrâfında toplanmışlardı. Bana nesebini söyle,
dedi. Ben de söyledim. Sana öyle güzel bir müjde vereceğim
ki, ticâretden çok iyidir, dedi ve şöyle bildirdi. Hak Sübhânehü
ve teâlâ senin kavminden geçen ay bir Peygamber
gönderdi. Onu bütün mahlûkâtdan üstün kıldı ve Ona bir kitâb
gönderdi. Putlara tapmakdan men’ eder, dîn-i islâma
da’vet eder. Hakka çağırır, bâtıldan sakındırır. O hangi kabîledendir,
dedim. Hâşimoğulları kabîlesindendir ve siz Onun
dayılarısınız. Ey Abdürrahmân! Hemen git, Ona tâbi’ ol,
doğru söylediğine inan ve yardımcı ol ve benim şu bir kaç
beytimi Ona götür, dedi. O beytlerden üçünün ma’nâsı şöyledir:
Sonsuz ilm sâhibi Allaha inanırım,
Geceyi sabâh ile aydınlatan Allaha inanırım.
Şehâdet ederim, Mûsânın Rabbine,
Seni Resûl olarak gönderdiğine.
– 100 –