Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

dördü verilmişdi. Bunlar, gücü var iken afv ederdi. Va’d etdiğini
yapardı. Hep doğru söylerdi. Rızkını bir gün evvelden hâzırlamazdı.
Zulmün çokluğu kadar afvın sevâbı çok olur.
Hıkddan hâsıl olan kötülükler, onbirdir: Hased, şemâtet, hicr,
istisgâr [aşağı görmek], yalan, gîbet, sırrı ifşâ, alay etmek, eziyyet
vermek, hakkı ödememek ve mağfirete mâni’ olmak.
Hıkd eden kimse, iftirâ, yalan ve yalancı şâhidlik ve gîbet ve sır
ifşâ etmek ve alay etmek ve haksız olarak incitmek ve hakkını yimek
ve ziyâreti kesmek günâhlarına yakalanır. (Üç şey bulunmıyan
kimsenin bütün günâhlarının afv ve mağfiret olunması umulur:
Şirke, küfre yakalanmadan ölmek, sihr yapmamak ve din kardeşine
hıkd etmemek) hadîs-i şerîfi, sihr yapmanın islâmiyyetde yeri
olmadığını göstermekdedir.
Sihr, büyü [Efsûn] yapmak olup harâmdır. Sihr yapana fârisîde
(Câdû) denir. Sihr vâsıtasiyle her dilediğini yapacağına inanırsa,
kâfir olur. Sihrin te’sîrine inanmayan da kâfir olur. Sihrin, diğer
ilâclar gibi, Allahü teâlâ dilerse te’sîr edebileceğine inanmalıdır.
Her dilediğini, Allahü teâlânın yaratacağına inanmak küfr olmaz
ise de, büyük günâhdır. Sihrin tedâvîsi (Se’âdet-i Ebediyye)de
uzun yazılıdır.
Hadîs-i şerîfde, (Allahü teâlâ, Şa’bânın onbeşinci gecesi bütün
kullarına merhamet eder. Yalnız müşriki ve müşâhini afv etmez)
buyuruldu. Müşâhin, bid’at sâhibi, mezhebsiz demekdir.
[Ehl-i sünnet vel cemâ’at i’tikâdında olmıyan kimseye (Bid’at
sâhibi) denir. Dört mezhebden birinde bulunmıyan kimse, ehl-i
sünnet fırkasından ayrılmış olur. Ehl-i sünnet i’tikâdında olmıyan
da, yâ kâfir olur, yâhud bid’at sâhibi olur. Kâfirlerin çeşidleri
çokdur. Bunların en kötüsü, müşrikdir. Müşrik, Allahü teâlâya
ve âhıret gününe inanmıyan kimse demekdir. Ateist, mason, komünist
de, müşrik demekdir. Bid’at sâhibleri, kâfir değildir. Fekat
sapık i’tikâdlarında taşkınlık yapanların, Kur’ân-ı kerîmde ve
hadîs-i şerîflerde açıkca bildirilmiş olan birşeyi inkâr edince, kâfir
olduklarını islâm âlimleri bildirmişlerdir. Kur’ân-ı kerîmde ve
hadîs-i şerîflerde müşrik kelimesi, kâfir kelimesi yerine kullanılmışdır.
Meselâ, müşriki afv etmem, buyurulmuşdur ki, kâfirlerin
hiçbir çeşidini afv etmem demekdir. Bid’at sâhiblerinden taşkınlık
etmeyip, kâfir olmıyanları müslimândır. (Ehl-i kıble)dirler.
Fekat, bunların islâm dînine zararları, kâfirlerin zararlarından
dahâ çokdur. Mezhebsiz din adamları, Mevdûdîciler, selefî denilen
İbni Teymiyyeciler, Seyyid Kutbcular böyledirler. Hindistân
âlimlerinden müftî Mahmûd bin Abdülgayyûr pişâvürî “rahimehullahü
teâlâ” 1264 [m. 1848] senesinde basdırdığı (Huccet-ül-is-
– 80 –