Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

Onun sevgili Peygamberi, insanların her bakımdan en güzeli, en
üstünü olan Muhammed aleyhisselâma ve Onun iyi ahlâk ve ilm saçan,
Âline, ya’nî akrabâsına ve Eshâbının hepsine “rıdvânullahi teâlâ
aleyhim ecma’în” bizden düâlar ve selâmlar olsun!
Müslimânların öğrenmeleri lâzım olan bilgilere (İslâm ilmleri) denir.
İslâm ilmleri ikiye ayrılır: (Din bilgileri) ve (Fen bilgileri). Fen bilgilerine
(Hikmet) denir. Dinde reformcular, fen bilgilerine (Rasyonel
bilgiler), din bilgilerine (Skolastik bilgiler) diyor. Peygamberimiz “sallallahü
aleyhi ve sellem” (Hikmet, müslimânın gayb olmuş malı gibidir.
Onu nerede bulursa alsın!) buyurdu. Bu hadîs-i şerîf, fen bilgilerini
öğrenmeği emr etmekdedir. Din bilgilerinin esâsı yirmi ilmdir. Bunlardan
sekizi, yüksek ilmler, onikisi de, yardımcı ilmlerdir. Yüksek
ilmlerden birisi, (Ahlâk ilmleri)dir.
[Güzel ahlâk sâhibi olan ve zemânının fen bilgilerinde yükselmiş
olan müslimâna (Medenî), ya’nî ilerici denir. Fende ilerlemiş ağır sanâyı’
kurmuş, fekat ahlâkı bozuk olan kimseye (Zâlim), ya’nî (gerici),
eşkiyâ ve diktatör denir. Fen ve san’atda geri ve ahlâkı bozuk olanlara
(Vahşî), ya’nî âdî denir. (Medeniyyet), ta’mîr-i bilâd ve terfîh-i ibâddır.
Ya’nî, şehrler yapmak ve insanlara hizmetdir. Bu da, fen ve san’at ve
güzel ahlâk ile olur. Kısacası, fen ve san’atin güzel ahlâk ile birlikde olmasına
(Medeniyyet) denir. Medenî insan, fen ve san’ati, insanların
hizmetinde kullanır. Zâlimler ise, insanlara işkence yapmakda kullanır.
Görülüyor ki, hakîkî müslimân, ilerici bir insandır. Hıristiyan, yehûdî
ve komünist [ya’nî dinsiz], gerici, şakî ve zevallı bir kimsedir. Görülüyor
ki, medeniyyet, şehrler, binâlar yapmakdır. Bu da, fen ve
san’at ile olur. Tekmîl-i sınâ’at, telâhuk-ı efkâr iledir. İnsanların refâh
içinde yaşamaları da, islâm ahlâkı ile olur.]
Her müslimânın islâm bilgilerini lüzûmu kadar öğrenmesi farzdır.
Bunun için, islâm âlimleri, birçok kitâb yazmışlardır. Ahlâk kitâblarından
Nasîrüddîn-i Muhammed Tûsînin yazdığı (Ahlâk-ı nâsırî) ve Celâlüddîn-i
Muhammed Devânînin yazdığı (Ahlâk-ı Celâlî) ve Hiratlı Hüseyn
Vâız-ı Kâşifînin yazdığı (Ahlâk-ı muhsinî) kitâbları meşhûrdur.
Kitâbımızın birinci kısmı, Muhammed Hâdimînin “rahimehullahü teâlâ”
(Berîka) kitâbından terceme edilmişdir. Bu kısmda, islâmiyyetin beğenmediği
ahlâkı ve bunlardan korunma ve kurtulma çârelerini bildireceğiz.
Bu kötü ahlâk, kalbin hastalıklarıdır. Kalbi ve rûhu ebedî ölüme
sürüklerler. Başka kitâblardan alarak yapılan ilâveler, köşeli parantez [
] içine yazılmışdır. Kitâbımızın ikinci kısmında, 979 [m. 1572] senesinde
Edirnede vefât etmiş olan, Alî bin Emrullahın “rahime-hullahü teâlâ”
yazmış olduğu, türkçe (Ahlâk-ı alâî) kitâbının baş kısmını yazarak, ahlâkın
ta’rîfini ve çeşidlerini açıklıyacağız.
Bu kitâbımızı okuyan temiz gençler, dedelerinin, sağlam bedenli, iyi
ahlâklı, çalışkan, medenî, ilerici olduklarını anlıyacak, islâm düşmanlarının
yalanlarına, iftirâlarına aldanmakdan kurtulacakdır.
Nasîrüddîn-i Tûsînin ismi Muhammed bin Fahreddîndir. Hicrî 597
– 8–