Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

ce, bir günâh yazılır) buyuruldu.
Kâfir [Allaha düşman] olmağa ve bid’at sâhibi olmağa niyyet
etmek harâmdır. O anda, öyle olur. Çünki, bu iki niyyetin kendileri
kötüdür. Kendileri harâmdır. Harâm işlemek düşüncesi ise, harâma
sebeb olduğu için kötüdür. Düşüncenin kendisi kötü değildir,
bunu işlemek, yapmak kötüdür. Kötülüğü işlemeyince, harâmlığın
ve günâhın kalkması, Allahü teâlânın merhametindendir ve Muhammed
aleyhisselâm hurmetine, bu rahmet-i ilâhiyye onun ümmetine
mahsûsdur.
İnsan bir kimsede bulunan ni’metin ondan gitmesini istemeyip,
kendisinde de bulunmasını isterse, hased olmaz. Buna (Gıbta) imrenmek
denir. Gıbta güzel bir huydur. İslâmiyyetin ahkâmına,
ya’nî farzları yapmağa ve harâmlardan sakınmağa ri’âyet eden, gözeten
sâlih kimseye gıbta edilmesi vâcibdir. Dünyâ ni’metleri için
gıbta etmek tenzîhen mekrûh olur.
Hadîs-i şerîfde, (Allahü teâlâ, mü’min kuluna gayret eder.
Mü’min de mü’mine gayret eder) buyuruldu. Allahü teâlâ, gayretinden
dolayı, fuhşu harâm etmişdir. Allahü teâlâ, (Ey Âdem
oğulları! Sizi kendim için yaratdım. Herşeyi de sizin için yaratdım.
Senin için yaratdıklarım, seni, kendim için yaratılmış olduğundan
men’ ve gâfil ve meşgûl etmesin) buyurmuşdur. Başka bir hadîs-i
kudsîde, (Seni kendim için yaratdım. Başka şeylerle oyalanma!
Rızkına kefîlim, kendini üzme!) buyurmuşdur. Yûsüf aleyhisselâmın,
(Sultânın yanında benim ismimi söyle!) demesi gayret-i ilâhiyyeye
dokunarak, senelerce zindanda kalmasına sebeb oldu. İbrâhîm
aleyhisselâmın, oğlu İsmâ’îlin dünyâya gelmesine sevinmesi,
gayret-i ilâhiyyeye dokunarak, bunu kurbân etmesi emr olundu.
Allahü teâlânın çok sevdiklerine, ba’zı Evliyâya böyle gayret
etmesi çok vâkı’ olmuşdur. (Gayret), bir kimsede olan hakkına,
onun başkasını ortak etmesini istememekdir. Allahü teâlânın gayret
etmesi, kulunun kötü, çirkin şey yapmasına râzı olmamasıdır.
Kulun vazîfesi, dilediğini yapmak değildir. Ona kulluk etmekdir.
Onun emrlerine ve yasaklarına uymakdır. Her dilediğini yapmak,
Allahü teâlâya mahsûsdur. Yalnız Onun hakkıdır. Kulun kendi
dilediğini yapması, günâh işlemesi, Allahü teâlânın hakkına ortak
olmak olur. Mü’minin, günâh işlemekde, kendisine gayret etmesi
lâzımdır. Bu da, günâh işlerken heyecânlanması, kalbinin
çarpıntısı, sıkılması ile olur. Mü’minin kalbi, Allahü teâlânın evidir
ve güzel huyların yeridir. Kalbinde kötü, çirkin düşüncelere
yer vermek, çirkinleri güzellere ortak etmek olur. Kalbin buna
râzı olmaması, çırpınarak mâni’ olması, gayret olur. Ensârın reîsi
olan Sa’d bin Ubâde “radıyallahü teâlâ anh”, Yâ Resûlallah “sal-
– 73 –