Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

sanların yaratıcısı, yetişdiricisi, her an tehlükelerden koruyucusu
olan ve kıyâmetde hesâba çekecek, sonsuz azâb yapacak olan,
sonsuz kuvvet, kudret sâhibi, benzeri, ortağı olmayan tek hâkim
ve kâdir olan Allahü teâlâ, (Tekebbür edenleri sevmem, tevâdu’
edenleri severim) buyuruyor. Âciz, elinden hiçbir şey gelmiyen
zevallı insana bunlardan hangisini yapmak yakışır? Aklı başında
olan, kendini ve Rabbini tanıyan kimse, hiç tekebbür edebilir mi?
İnsan, aşağılığını, âcizliğini, Rabbine karşı her an izhâr etmek
mecbûriyetindedir. Bunun için, her an, her yerde aczini göstermesi,
tevâdu’ üzere bulunması lâzımdır. Ebû Süleymân Dârânî “rahime-hullahü
teâlâ” diyor ki, (Bütün insanlar, beni olduğumdan dahâ
aşağılamak, hakâret etmek isteseler, bunu yapamazlar. Çünki,
herkesin, hakâret derecelerinin en aşağısı olarak düşünebileceklerinden
dahâ aşağı olduğumu biliyorum). İnsan, kendini herkesden,
hattâ İblîsden, Fir’avndan dahâ aşağı düşünebilir mi? Çünki,
bu ikisi [ve Stalin, Mao ve çömezleri gibi islâm ve insanlık düşmanı
olan zâlimler] kâfirlerin en kötüleridir. Tanrılık da’vâsı eden,
dilediğini yapmaları için milyonlarca insanı öldüren ve işkence altında
inletenlerin, kâfirlerin en aşağısı oldukları muhakkakdır. Allahü
teâlâ, bunlara gadab etmiş, küfrün en kötüsüne düşürmüşdür.
Bana ise, merhamet etmiş, îmân ve hidâyet ihsân etmişdir.
Dileseydi, bunun aksini yapardı. Elhamdülillah, yapmadı. Bununla
berâber, bu yaşa gelinceye kadar, çok günâh işledim. Kimsenin
yapmadığı kötülükleri yapdım. Son nefesimin nasıl olacağını da
bilmiyorum, diyerek tevâdu’ yapması lâzım geldiğini, kendi kendine
anlatmalıdır.
Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki: (Allahü teâlâ, tevâdu’ üzere olmağı
bana emr eyledi. Hiçbiriniz, hiçbir kimseye tekebbür etmeyiniz!)
Zimmî denilen gayr-ı müslim vatandaşlara ve izn ile [pasaport
ile] gelmiş olan yabancı tüccârlara, ecnebî iş adamlarına ve turistlere
de, tekebbür etmemek lâzım olduğu, bu hadîs-i şerîfden
anlaşılmakdadır. Her insana tevâdu’ yapmak lâzım olunca, onlara
hıyânet yapmak, incitmek hiç câiz değildir.
[Dâr-ül-harbde bulunan kâfirlerin mallarına, canlarına, ırzlarına,
nâmûslarına saldırmak, orada da hırsızlık, çapulculuk yapmak,
can yakmak, kâfirlerin de kanûnlarına karşı koymak, idârecilerine
hakâret etmek, huzûrsuzluk, karışıklık çıkarmak, vergi
kaçakçılığı yapmak, nakl vâsıtalarının ücretlerini ödememek
ve islâmın şerefine ve güzel ahlâkına yakışmayan herhangi bir
çirkin hareketde bulunmak câiz olmadığı, bu hadîs-i şerîfden ve
yukarda yazılı açıklamasından da anlaşılmakdadır. Kâfir memleketlerindeki
hıristiyan kanûnlarına karşı gelmemek, onları ülül-
– 60 –