Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

lerini gençlere duyurmağa çalışıyoruz. Dünyâda ve âhıretde
se’âdete kavuşmak için, tek çârenin, Ehl-i sünnet âlimlerinin “rahime-hümullahü
teâlâ” kitâblarında gösterilen yol olduğunu bildiriyoruz.
Bu se’âdeti, kurtuluş yolunu insanlığa tanıtmağa uğraşıyoruz.
Buna karşılık, hiçbir dünyâ menfe’ati düşünmiyoruz. Kimseden
birşey beklemiyoruz. Bid’at sâhibleri, mezhebsizler, her çeşid
islâm düşmanları, kitâblarımızın okunmasını, yayılmasını istemiyebilir.
Kitâblarımıza karşı şeytânca iftirâlar yapabilirler. İlm sâhibi
olmadıkları için, ilmî bir kusûr bulamıyorlar. Kitâblardan para kazanıyor.
Menfe’at sağlıyor da diyemezler. Bu kitâblar bozukdur.
Bunları okumayınız diyenler oluyor. Neresi bozuk? Gösterin denildikde,
öyle işitdik, öyle imiş diyorlar. Elhamdülillah! Uyanık
gençler, bu bölücülere aldanmıyor. Okuyanlar, hep artıyor.]
Bu yıkıcıları, bölücüleri de sevmemelidir. Fekat, insanın kendi
günâhlarını unutmaması ve ezelde kendi hakkında nasıl takdîr
olunduğunu ve son nefesinin nasıl olacağını düşünmesi lâzımdır.
Âhıretde kimin kimden üstün olacağı, dünyâda kesin olarak bilinemez.
Çok din adamı, kâfir olarak can vermişdir. Çok kâfirlere de
îmân ile can vermek nasîb olmuşdur. Şimdi, kâfire Cehennemlik,
kendine Cennetlik diyen kimse, gaybı bildiğini iddiâ etmiş olur. Bu
ise, küfrdür. Çünki, Cennetlik ve Cehennemlik olmak son nefesde
belli olur. Son nefesin nasıl olacağını söylemek, gaybı bilmek olur.
Onun için, kimseye tekebbür etmek câiz değildir.
Süâl: (Kâfire ve bid’at sâhibine nehy-i münker yapmak, nasîhat
vermek lâzımdır. Kendini bunlardan aşağı gören kimse, onlara nasıl
nasîhat verebilir? Bundan başka, âdet-i ilâhiyye şöyledir ki, insan
nasıl yaşadı ise, öyle can verir. Bunun aksi olmuş ise de, nâdirdir.
Hem de, Allahü teâlâ, mü’minleri medh etmekde, îmânsızlardan
üstün olduklarını bildirmekdedir) denirse, buna (cevâb) olarak
deriz ki, onları sevmemek lâzım olması, Allahü teâlâ (Sevmeyiniz!)
dediği içindir. Onlardan dahâ üstün olduğumuz için değildir.
Sultân, küçük oğlunu, hizmetçisi ile bir yere gönderirken, çocuk
kabâhat yaparsa, darılmasını, hattâ dövmesini emr eder. Bu
da, çocuk kabâhat yapınca, onu döver. Fekat döverken, kendisinin
çocukdan dahâ kıymetli olmadığını bilmekdedir. Ona tekebbür
edemez. Mü’minin kâfiri sevmemesi, buna benzemekdedir. Allahü
teâlâ mü’minlerin, kendilerinin değil, îmânlarının üstün olduğunu
bildirdi. Îmân kimde bulunursa, o üstün olur. Sonsuz üstünlük, son
nefesde belli olur.
İbâdetin kıymetli olması da, şartlara bağlıdır. Müslimân, (mâlâ-ya’nî)
ile, ya’nî fâidesiz şeyler ile vakt geçirmez. Hazret-i Ebû
Bekr buyurdu ki, biz, bir harâma düşmek korkusundan dolayı,
– 56 –