Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

Irak memleketinin müftîsisin. Bilmiyorum demek, sana yakışır mı?
dediklerinde, meleklerin üstünleri bilmiyoruz dediler. Benim söylememden
ne çıkar, buyurdu. İmâm-ı Ebû Yûsüf “rahime-hullahü
teâlâ”, bir sü’âle bilmiyorum deyince, hem Beyt-ül-mâldan ma’âş
alıyorsun, hem de cevâb vermiyorsun, dediler. (Beyt-ül-mâldan,
bildiklerim kadar ücret alıyorum. Bilmediklerim için alsaydım,
Beyt-ül-mâlda bulunanların hepsi yetişmezdi) dedi. Nefsine uymayan
câhil ile arkadaşlık etmek, nefsinin esîri olan din adamı ile arkadaşlık
etmekden iyidir. Din adamı olduğu için tekebbür etmek,
câhil olmanın alâmetidir. Çünki, ilm, tevâdu’a sebeb olur, kibrden
men’ eder.
Tekebbür etmek harâmdır. Tekebbür, Allahü teâlânın bir sıfatıdır.
Kibr ve Kibriyâ sıfatı, ona mahsûsdur. İnsan, nefsini ne kadar
aşağılarsa, Allahü teâlâ indinde kıymeti o kadar yükselir. Kendine
kıymet verenin, Allahü teâlâ katında kıymeti olmaz. Kibrin zararını
bilmeyen kimse için âlim demek, yalan olur. İnsanın ilmi artdıkca,
Allahü teâlâdan korkması artar. Günâh işlemeğe cesâret edemez.
Bunun için, Peygamberler “aleyhimüsselâm”, tevâdu’ sâhibi
idiler. Allahü teâlâdan çok korkarlardı. Kendilerinde kibr ve ucb
gibi kötü huylar hiç yokdu. Küçüklere, fâsıklara ve fâcirlere karşı
da kibrli olmamalıdır. Yalnız, tekebbür sâhibine karşı tekebbür etmek
lâzımdır. Bir âlim, câhili görünce, bu, bilmediği için günâh işliyor.
Ben ise, bilerek işliyorum, demelidir. Bir âlimi görünce, bu
benden dahâ çok biliyor ve ilminin hakkını veriyor. İhlâs ile amel
yapıyor. Ben böyle değilim, demelidir. Kendinden dahâ yaşlı bir
kimseyi görünce, bu benden dahâ çok ibâdet etdi, demelidir.
Gençleri görünce, bunların günâhı az, benim günâhlarım çok demelidir.
Kendi yaşındakileri görünce, günâhlarımı biliyorum, onun
ne yapdığını bilmiyorum. Bilinen kötülükleri tahkîr etmek lâzımdır,
demelidir. Bir bid’at sâhibini veyâ kâfiri görünce, insanın hâli
son nefesde belli olur. Acaba benim hâlim ne olacak, demeli, bunlara
da tekebbür etmemelidir. Fekat, bunları sevmemelidir. Hele,
küfrü, bid’ati yaymağa uğraşan (Dinde Reformcular), Resûlullahın
“sallallahü aleyhi ve sellem” sünnetine düşmandırlar. Sünnetin
nûrlarını söndürmeğe ve bid’ati, dalâleti yaymağa ve Ehl-i sünnet
âlimlerini “rahime-hümullahü teâlâ” kötülemeğe ve âyet-i kerîmelere
ve hadîs-i şerîflere yanlış ma’nâlar vererek, islâmiyyeti içerden
yıkmağa çalışmakdadırlar.
[Kitâbevimizin bütün yayınları, Ehl-i sünnet âlimlerinin “rahime-hümullahü
teâlâ” kitâblarından terceme edilmişdir. Kendi
düşüncelerimiz değildir. Kitâblarımızın hepsinde, Ehl-i sünnet
âlimlerinin “rahime-hümullahü teâlâ” büyüklüklerini, üstünlük-
– 55 –