Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

lara te’vîli olmadan halâl diyen kâfir olur. Kitâbdan ve sünnetden,
şübheli bir delîli te’vîl ederek söyleseydi, kâfir olmazdı.)
Görülüyor ki, müslimân olduğunu söyleyip ibâdetlerini yapan,
ya’nî (Ehl-i kıble) denilen bir kimsenin Ehl-i sünnete uymıyan bir
inanışı, ma’nâsı açık olan bir delîli inkâr olursa, te’vîl ile olsa da, olmasa
da küfr olur. Buna (Mülhid) denir. Bu inanış, açık olmayıp,
şübheli olan bir delîli inkâr olursa veyâ açık delîle uymayan bir iş
ise, te’vîli varsa, küfr olmaz. Bid’at olur. Te’vîlden haberi olmayıp,
bid’at sâhibi âlimleri taklîd ile veyâ nefse uyarak, dünyâ çıkarları
için ise, yine küfr olur.
İster Ehl-i sünnet olsun, ister bid’at sâhibi olsun, dînini dünyâ
çıkarlarına âlet eden, ya’nî dünyâlığa kavuşmak için dîninden veren
câhillere, (Din yobazı) denir. Îmânı olmadığı hâlde, müslimânları
aldatarak îmânlarını yok etmek, islâmiyyeti içerden yıkmak
için, müslimân görünüp, küfre sebeb olan şeyleri isbât etmek için,
delîlleri yanlış te’vîl edene, (Zındık) denir. Kendisini müslimân ve
fen adamı tanıtıp, dîni, îmânı bozan şeyleri fen bilgisi diyerek söyliyen
yalancı kâfirlere, (Fen yobazı) denir. Fen yobazlarının da zındık
oldukları evvelki maddelerde bildirilmişdi. Fen yobazları, ittihâdcılar
tarafından, Tanzîmâtın i’lânından beri, ingilizlerden, masonlardan
para, mevkı’ gibi menfe’atler sağlıyarak, islâmiyyete saldırmışlardır.
Hakîkî islâm âlimleri, din yobazlarına, kuvvetli cevâblar
vererek onları susdurmuşlar, müslimânları bunların şerlerinden
kurtarmışlardır. Fen yobazları ise, islâm düşmanı, ilerici denilen
devlet adamlarından yardım görmüşler, istediklerini çekinmeden
söylemişler ve yazmışlar, birbirlerini överek, yalanlarının
yayılması kolay olmuş, islâmiyyete dahâ çok zarar vermişlerdir.]
İslâm bilgilerinde âlim olan bid’at sâhiblerine ve mülhidlere ve
bunların yolunda olan câhil taklîdcilere, (Mezhebsiz) denir. Mezhebsizler
ve îmân hırsızları olan zındıklar, (Dinde reformcu) olarak
ortaya çıkmakdadırlar. İcmâ’, delîl değildir diyen kâfir olmaz.
Bid’at sâhibi olur. Hâricîler, şî’îler, vehhâbîler böyledir. Bunların
icmâ’a muhâlif sözleri küfr olmaz.
209 - Âdetler, (Delîl-i şer’î) olamaz. Din, âdetlere tâbi’ olamaz.
Âdetlerin, modaların islâmiyyete uygun olması lâzımdır. Bir işin
islâmiyyete uygun olmasını sağlamak için, bu iş ile ilgili çeşidli
kavller varsa, bunlardan zemâna ve şahsa uygun, elverişli olan kavle
uygun olması sağlanır. (Ahkâm zemân ile değişir) sözünün bu
demek olduğu, (Berîka)da, fitne bahsinde yazılıdır.
210 - Çocuklarına dinlerini, îmânlarını öğretmek, kul hakkıdır.
Yarın öğretmeğe vakt bulamazsın.
211 - Beş kısm insanlar Cehenneme gideceklerdir:
– 532 –