Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

Kendilerine yapılan düâlardan haberleri olmaz. Ölü işitir, yardım
eder diyenler, dinden îmândan çıkıyorlar. Allahın izn verdiği kimse,
şefâ’at olunmasına izn verilene şefâ’at edecekdir. Ölüye düâ etmekle,
yalvarmakla izn verilmez. Mısr halkının en büyük tanrıları
olan Ahmed Bedevînin ne olduğu belli değildir. Ölülerin mezârlarına
türbe yapmak, ta’zîm etmek şirkdir. Abdülkâdir Geylânî, kendine
yalvaranı işitir, yardım eder diyorlar. Bu sözleri küfrdür. Bunların
türbeleri birer puthânedir. Hepsini yıkmak vâcibdir.) diyorlar.
Yukarıdaki yazılar gösteriyor ki, vehhâbîlik fırkasının zuhûru,
sonra (Sü’ûdî arab) devletinin kurulması, ingilizlerin islâmiyyete
hücûmlarının bir zaferi oldu. Bunlar Ehl-i sünnete, ya’nî bize kâfir
diyorlar. (Türbeler bid’atdir. Resûlullah zemânında türbe yokdu.
Sonradan yapıldı) diyorlar. Bunlara deriz ki, biz (Ehl-i sünnet)
mezhebindeyiz. Bizim i’tikâdımıza göre, (Edille-i şer’ıyye) dörtdür.
Ya’nî din bilgilerinin kaynağı dörtdür. Bu dört kaynak, kitâb,
sünnet, kıyâs-ı fukahâ ve icmâ’ı ümmetdir. Kitâb, Kur’ân-ı kerîmdir.
Sünnet, hadîs-i şerîflerdir. Kıyâs-ı fukahâ, dört mezhebin fıkh
kitâblarıdır. İcmâ’ı ümmet, ilk iki asrın âlimlerinin sözbirliğidir.
Bu âlimlerden, hiçbiri, türbelere karşı birşey demedi. Fıkh kitâbları,
türbelerin câiz olduğunu yazıyorlar. Şu hâlde, türbe yapmak ve
türbe ziyâret etmek dînimizde yasak değildir. Vehhâbîler inkâr
ediyorlar. İslâm dîni, vehhâbî câhillerinin ve dinde reformcu denilen
mezhebsizlerin sakat mantıkları, sapık düşünceleri ve yaldızlı
sözleri değildir. İslâm dîni, (Edille-i şer’ıyye)den elde edilen bilgilerdir.
Vehhâbîliğin kurucusu Muhammedin kardeşi Süleymân bin
Abdülvehhâb, Ehl-i sünnet âlimi idi. Kardeşinin tutduğu yolun bozuk
olduğunu bildirmek ve müslimânların ona aldanmalarını önlemek
için çok kitâb yazdı. (Savâik-ul-ilâhiyye firreddi-alel-vehhâbiyye)
kitâbında vehhâbîlere cevâb vermekde, yollarının yanlış olduğunu
isbât etmekdedir. Bu kitâb, (Hakîkat Kitâbevi) tarafından
İstanbulda neşr edilmişdir. Altıncı sahîfesinde diyor ki, (Evet, vehhâbîlerin
şeyhul-islâm ismini verdikleri ve yazılarını sened olarak
aldıkları İbni Teymiyye ve talebesi İbnülkayyım Cevziyye, gâib
olandan ve ölüden yardım istemek, onun için adak yapmak veyâ
Allahdan başkası için kurban kesmek, kabri öpmek, toprağını alarak
bereketlenmek harâmdır dediler. Şirk-i ekber demediler. Hiçbir
âlim, böyle yapan müşrik olur demedi. Dört mezheb âlimleri,
küfre sebeb olan şeyleri uzun yazdılar. Böyle yapanın mürted olacağını
hiçbiri bildirmedi. Böyle yapanların müslimân olduklarını
bildirdiler.) Yûsüf Nebhânî “rahime-hullahü teâlâ” (Şevâhid-ülhak)
kitâbının yüzkırkbirinci sahîfesinde diyor ki, şâfi’î âlimlerinden
Şihâbüddîn Remlî “rahime-hullahü teâlâ” fetvâsında buyur-
– 530 –