Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

makdır. Nemrûd böyle idi. Tanrı olduğunu i’lân etdi. Allahü teâlânın
nasîhat vermek için gönderdiği Peygamberi “aleyhissalâtü vesselâm”
ateşe atdı. Fir’avn da böyle ahmaklardan biri idi. Mısırda
ülûhiyyetini i’lân etdi. Ben sizin güçlü tanrınızım dedi. Allahü teâlâ,
nasîhat vermek için, Mûsâ aleyhisselâmı gönderdi. Buna inanmadı.
Allahü teâlâ, onu Süveyş denizinde boğdu. Bunlar gibi, bu
dünyânın yaratıcısına inanmayanlara (Dehrî), ateist denir. [Her
asrda böyle ahmaklar gelmişdir. Mao gibi, Stalin gibi zâlimler, milyonlarca
insanı öldürerek ve işkence yaparak ve din, islâm adamlarını
ve kitâblarını yok ederek, milletlerini sindirmişler, korkutmuşlardır.
Her istediklerini zorla yapdırarak şımarmışlardır. İlâha,
ma’bûda mahsûs üstünlüklere mâlik olduklarını sanmışlar ve söylemişlerdir.
İslâm kitâblarının yurdlarına sokulmasını, okunmasını
yasak etmişler, dinden, Allahü teâlâdan bahs edenleri öldürmüşlerdir.
Allahü teâlânın kahrından, gadabından kurtulamayıp yok
olmuşlar. Târîhde geçen bütün zâlimler gibi, la’net ve nefret ile
anılmışlardır. İhtilâl ve hîle yolu ile, ba’zı arab memleketlerinin başına
geçen, zehrli propagandalarla beyinleri yıkanmış, zâlimler,
diktatörler de, o ateistleri taklîd ediyor, islâm düşmanlığı yapıyorlar.
Târîh kitâblarında okudukları zâlimlerin feci’ âkıbetlerinden
ibret almıyorlar. Dünyâda, âhıretde başlarına gelecek olan azâbları,
felâketleri hiç düşünmiyorlar.]
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” karşı da tekebbür
edenler çok işitildi. Allahın gönderdiği Peygamber “aleyhissalâtü
vesselâm” bu mudur? dediler. Bu Kur’ân, Mekke şehrinin ileri
gelenlerine indirilseydi iyi olurdu dediler. Târîh boyunca, islâmın
büyüklerine karşı da, böyle tekebbür edenler, alay edenler, hiç
eksik olmadı. Bu tekebbürler, âciz, za’îf, elinden birşey gelmeyen,
hattâ kendinden ve bedeninin yapısından haberi olmıyan kulun,
kendi mâlikine, sâhibine, kuvveti, gücü sonsuz olan Rabbine karşı
bir savaş idi. Vaktiyle iblîs de, böyle tekebbür etdi. Meleklere,
Âdem aleyhisselâma karşı secde etmeleri emr olununca, toprağa
karşı niçin secde edeyim? Ben ondan dahâ üstünüm. Beni ateşden,
onu çamurdan yaratdın diyerek, Rabbine karşı geldi. Ateşin
alevini, latîfliğini ve ışık yaydığını görünce, onu sudan ve toprakdan
üstün sandı. Hâlbuki üstünlük, kendini üstün görmekde
değil, tevâdu’ göstermekdedir. Cennetde toprak vardır ve misk
gibi kokacakdır. Cennetde ateş yokdur. Ateş, Cehennemde azâb
vâsıtasıdır. Ateş, harâb etmeğe, toprak, binâ yapmağa yarar.
Mahlûklar toprak üstünde yaşamakdadır. Hazîneler, defîneler
toprakda bulunur. Kâ’be toprakdan yapılmışdır. Ateşin ışığı gecelere
son verir, gündüzü getirir ise de, toprakdan çiçekler,
– 49 – İslâm Ahlâkı - F:4