Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

meleri hâlinde, bunlara isyân edilmez. Karşı gelinmez. Bu emrleri,
dinde günâh olmıyacak ve devletin kanûnunda suç olmıyacak şeklde
yapılır. Meselâ bir adama anası evlenme derse veyâ falanca kızı
almıyacaksın veyâ âileni bırakacaksın derse veyâ falanca âlime
gidip dînini öğrenmiyeceksin derse, bu sözleri islâmiyyetin îcâb etdirdiği
bir sebeb ile değil ise, itâ’at îcâb etmez. Fekat, yine sert söylemek,
karşılık vermek câiz değildir.
Kâfir olan âmirlerin, din düşmanlarının islâmiyyete uygun olan
emrleri, islâmiyyete uymak niyyeti ile yapılır. İslâmiyyete uymıyan
emrleri karşısında müşkil vaziyete düşerse, kanûnî yollardan hakkını
arar.
Ananın, babanın, hocanın, itâ’at lâzım olmıyan emrleri yapılmadığı
zemân özr, behâne anlatmalı ve hafîf ve yumuşak söylemelidir.
Ya’nî, emri yapmamak, isyân ve hakâret şeklinde olmayıp,
kusûr ve kabâhat şekli verilerek fitneye sebeb olmamalıdır. Mısrlı
Hasen Bennâ ve bunun yetişdirmelerinden Seyyid Kutb gibi mezhebsiz,
câhil din adamları, [yobazlar], (Cihâd, zulm edenlere ve zâlimlere
karşıdır) âyet-i kerîmesini ileri sürerek, hükûmete isyân etdiler.
Hasen 1368 [m. 1949] de, Seyyid Kutb da 1386 [m. 1966] isyânında
i’dâm edildi. Aldatdıkları binlerce genç de, zındanlarda
senelerce işkence çekdikden sonra öldürüldüler. (İhvân-ı müslimîn),
ya’nî müslimân kardeşler denilen bu gençler, 1982 de Sûriyedeki
zâlim Es’ad hükûmetine de isyân ederek, Hama şehrinin yakılıp
yıkılmasına ve on binlerce müslimânın fecî’ şekilde öldürülmesine
sebeb oldular. Hâlbuki, zâlim, hattâ kâfir hükûmetlere karşı
isyân etmeği, fitne çıkarmağı, dînimiz yasak etmekdedir. Böyle
fitne çıkarmak, cihâd değil, ahmaklıkdır. Büyük günâhdır. Yukarıdaki
âyet-i kerîme, Hac sûresinde olup, Medînede yeni kurulan islâm
devletinin, Mekkedeki kâfirlerle cihâd yapmasına izn vermekdedir.
Bu âyet-i kerîme, islâm devletinin, zâlim, kâfir diktatörlerle
cihâd etmesine izn vermekdedir. Ya’nî cihâdı, devlet yapar. Devletin
ordusu yapar. İnsanın öteye, beriye saldırmasına, hükûmete
karşı gelmesine cihâd denmez. Eşkıyâlık denir ki, büyük günâhdır.
Ehl-i sünnet âlimleri “rahime-hümullahü teâlâ”, kâfir, zâlim hükûmete
bile ısyân etmeği yasak etmişdir. Mezhebsiz, câhil din adamları
[ya’nî zındıklar], Ehl-i sünnet âlimlerinin yüksekliklerini bilmedikleri
için ve tefsîr, fıkh kitâblarının ma’nâlarını anlamadıkları
için, kendilerini âlim sanıyorlar. Âyet-i kerîmelerden ve hadîs-i şerîflerden
yanlış, bozuk ma’nâlar çıkararak, islâm dînine ve müslimânlara
çok zarar yapıyorlar.
En büyük islâm devleti olan Osmânlılara karşı son ihtilâli ingilizler
hâzırladı. Merkezi Selânikde bulunan üçüncü ordunun ba’zı
– 473 –