Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

İmâm-ı Muhammed “rahime-hullahü teâlâ”, (Çok içilince serhoş
eden içkinin azı da harâmdır) buyurdu. Fetvâ da bunun üzerinedir.
Başka ilâç varken, bunları ilâc olarak içmek de harâmdır. Hâricden
kullanmak câiz ise de, necsdirler, uçmakla temizlenemez, yıkamak
lâzımdır. [(El-fıkhü alel mezâhibil-erbe’a) kitâbında diyor ki,
(Serhoş eden sıvıların hepsi, dört mezhebde de şerâb gibi galîz, fenâ
necâsetdir. Hanefîde avuç içi yüzeyinden fazlası ile, diğer üç
mezhebde görülebilen az mikdârı ile kılınan nemâz sahîh olmaz.
Şâfi’îde ve hanefînin bir rivâyetinde, ilâc ve kolonya yapmakda
kullanılan mikdârı, çok olsa da afv edilmiş olup, nemâzın sıhhatine
mâni’ olmaz.)] Esrar, afyon, eroin gibi uyuşdurucu şeyleri keyf için
yimek, içmek harâm olup, tedâvî için câizdir. Enîs-ül-vâizînin kelâmı
temâm oldu. 380. ci sahîfeye bakınız!
Sigaraya gelince, İbni Âbidîn “rahime-hullahü teâlâ” (Dürr-ülmuhtâr)
şerhinde buyuruyor ki, (Tütüne halâl ve harâm diyenler
oldu. Allahü teâlâ, her şeyi halâl edip sonra, harâmları bunlardan
ayırmışdır. İslâmiyyetin harâm demediğine, kimse harâm diyemez.
Tütün zâtında mubâh ise de, soğan gibi tabî’aten mekrûhdur.) Şâfi’î
ulemâsı tütünü nafakadan addetmişdir. O hâlde, az mikdârda
tütün içmeğe harâm diyen yanılıyor. İsrâf başkadır. O zemân gazete
parası da isrâf ve harâm olur. Doydukdan sonra yimek de harâmdır.
İbni Âbidîn (El-ukûd-üd-dürriyye) kitâbının sonunda, tütün içmek
harâmdır diyenlerin sözünü red etmekde, tütünün mubâh olduğunu
vesîkalarla isbât etmekdedir. Bu fetvâ kitâbının son kısmı,
1977 senesinde İstanbulda, Hakîkat Kitâbevi tarafından (El-hablül-metin)
kitâbının sonunda basdırılmışdır.
Muâmelâtda, kâfir, fâsık sözüne inanmak câizdir. İbâdetlerde,
yalnız âdil olan müslimâna inanılır. Âdil mi, fâsık mı belli değilse,
zann-ı gâlib ile amel olunur. İslâm düşmanlarının yaldızlı, okşayıcı
yalanlarına aldanarak, ibâdetleri değişdirmemelidir.
Radyoya gelince: Radyo, sinema, televizyon ve kitâb ve gazeteler
neşr âletleridir ve propaganda vâsıtalarıdır. Meselâ tabanca
da bir âletdir. Bir kimse, tabancasını bir gâziye verirse, gâzi cihâd
ederken, o kimse de sevâba girer. Yok eğer bir şakîye, yol kesiciye
verirse, bu şakî cinâyeti işlerken, o kimse de günâha girer.
Aynı tabanca, insanı hem sevâba, hem günâha sokduğu gibi, radyo,
sinema ve gazeteler, müslimânlar tarafından idâre edilip, yalnız
îmân, ibâdet, ilm, ahlâk, san’at, ticâret gibi Allahü teâlânın
emr ve müsâade etdiği şeyleri bildirirlerse, câiz ve sevâbdırlar.
Yok eğer bunlar kâfirlerin, mürtedlerin elinde olup da, dinsizlik
neşriyyâtı yapar, müslimânlıkla alay eder ve bunlarda bid’at
– 464 –