Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

o sâat aklı zâil olur.
Azrâîl “aleyhisselâm” süâl ede ki, dünyâyı nice gördün? Deye
ki, dünyânın mekrine aldandım da, bu hâle geldim.
Ve Hallâk-ı cihân, dünyâyı bir kadın şekline koya, gözleri gök
ve dişleri öküz boynuzu gibi, bir kabîh kokuyla gelip, göğsünün
üzerine otura.
Sonra, o kişinin malını karşısına getirirler. Kahr ile, harâm ve
halâl demeyip kazandığı malı, gözünün önünde vârislerine verirler.
Ve ondan sonra o mal kendi sâhibine, (Ey âsî! Beni kazandın,
nâhak yere harcadın, sadaka, zekât vermedin. Şimdi ise, senden
çıkdım, senin istemediğin kimselerin eline girdim, senden minnetsiz
aldılar) der.
Bu hâl içindeyken, susayarak ve yüreği yanıp tutuşarak, dört
yanına bakar.
Sonra, bu hâldeyken, şeytân fırsat bulup, îmânını almak için,
başının ucuna gelir. O merdûd elinde bir kadeh tutar. İçinde, buzlu
su, hastanın başının ucunda o kadehi çalkalar. Onu görür ve işitir.
O mahalde ve o ânda, fakîr ve zenginin hâli belli olur.
Eğer se’âdetsiz ise, getir şu sudan içeyim der. O mel’ûnun canına
minnet olur. Der ki, -hâşâ- âlemlerin yaratıcısı yokdur, de!
Eğer şakî ise, dediği gibi söyler ve -el-ıyâz-ü billah- îmânı gider.
Lâkin, her şeyde, yine hikmet Hüdânındır ki, o hâlde olan hastanın
yanında su bulundurmak gerek. Ve sıkça ağzı açıp, su vermek
lâzımdır.
Eğer, hidâyet erişir ise, şeytâna la’net edip red eder.
Va’desi temâm oldukda -Eğer mü’min ise- emr olunur. Azrâîl
“aleyhisselâm” canını alır. Üçyüzaltmış melek, o canı Azrâîl “aleyhisselâm”ın
elinden alıp, cümle yârânı ve dostları sûretine girip,
Cennet hullelerini giydirip, rûhunu Cennet serâyına ileteler ve yine
-derhal- meyyitin yanına getireler.
Ve eğer, îmânsız gitdiyse, üçyüzaltmış siccîn melekleri, Cehennemden,
katrandan dahâ kara zakkum yaprağı getirip, o îmânsız
çıkan rûhunu, ona sarıp, derhal Cehenneme iletip ve yerini gösterip,
yine yanına getirirler.
Ve dahî, bir kişi bâliğ olup, dünyâda ne kadar yaşarsa ve isyânda
bulunup, tevbesiz giderse -neûzü billah- bu ukûbetleri görür ve
kıyâmetde rüsvâ olur ve onun gideceği yer dahî, Cehennemdir.
Meğer Allahü teâlâdan hidâyet erişe yâhud şefâ’at-i Muhammedî
“sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” yetişe.
– 342 –