Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

CENÂZENİN, TECHİZ, TEKFÎN VE
TEDFÎNİNE DÂİR
Ve dahî, cenâze nemâzı, defn etmek, yıkamak, kefenlemek
bunların cümlesi, farz-ı kifâyedir.
Meyyiti yıkamak için, tenhâ bir yere konmuş olan mermer veyâ
tahta teneşir üzerine sırt üstü yatırılır. Gömleği çıkarılır. Abdest
aldırılır. Başından göbeğine kadar ılık su ile yıkanır. Sonra göbeği
ile dizleri arası örtülüp yıkanır. Yıkayıcı, sağ eline eldiven giyer.
Bu elini örtünün altına sokup, su dökerek yıkar. Örtünün altına
bakmaz. Sonra sol tarafına çevirip, sağ tarafını, sonra sağ tarafına
çevirip, sol tarafını eldivenli eli ile yıkar. Kefenin üç parçasından
biri, teneşirin üzerine meyyitin altına serilir. Bu sergi, meyyit ile
birlikde tabuta konur.
Kefen üç nev’dir: Kefen-i farz, [Buna kefen-i zarûret de denir],
kefen-i sünnet, kefen-i kifâye.
Kefen-i sünnet, erlere üç ve avretlere beşdir.
Kefen-i kifâye, erlere iki ve avretlere üçdür.
(Bahr)de diyor ki, (Kadınların kefen-i kifâyesi, izâr, lifâfe ve
himâr ya’nî baş örtüsüdür. Çünki, kadınlar hayâtda iken bu üçü
ile örtünürler.) İzâr, o zemânda omuzdan veyâ tepeden ayaklara
kadar bedene sarılan kumaş idi. Lifâfenin kamîs [antarî] olduğu
İbni Âbidînde yazılıdır. Görülüyor ki, müslimân kadınları
önceleri geniş manto ve baş örtüsü ile sokağa çıkardı. (Bahr)de
ve (Dürr-ül-müntekâ)da diyor ki, (Zevcin zevcesine vermesi vâcib
olan nafaka, ta’âm, kisve ve meskendir. Kisve, himâr ve milhafedir.)
Milhafe, dış örtüdür. [Buna şimdi ferâce, manto veyâ
saya denilmekdedir. Görülüyor ki, kadın elbisesi üç parçadır.
Bunların arasında çarşaf yokdur. Çarşaf ile örtünmek sonradan
âdet olmuşdur. Çarşaf ile örtünmek örf ve âdet olan yerlerde,
çarşaf ile, manto âdet olan yerlerde geniş manto ve kalın başörtüsü
ile örtünmeleri câizdir. Örf ve âdetin dışına çıkmak, cemâ’atden
ayrılmak olur. Fitneye sebeb olur. Fitneye sebeb olmak
harâmdır.]
Kefen-i farz, erlere ve avretlere bir parçadır.
Kefen bezi bulunmayıp da, harîr ya’nî ipek bulunsa, erlere bir
kat ve avretlere iki kat kifâyet eder.
Ve dahî, cenâze nemâzında, imâmete evlâ olan, evvelâ, müslimân
ise, devlet reîsi, ondan sonra beldenin hâkimi, ondan sonra,
Cum’aya me’zûn olan hatîb efendi ve ondan sonra imâm-ı
haydir.
– 337 – İslâm Ahlâkı - F:22