Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

zından sonra yimeli, yatsıyı kılınca, dâmâdı kız evine götürüp, düâdan
sonra hemen dağılmalıdır.]
İbtidâki gece, güvey, gelinin ayağını yıkamak ve o suyu, evin
dört bucağına saçmak, sünnetdir. İki rek’at nâfile nemâz kılıp düâ
eyleye. O gece, her ne düâ ederse, makbûl olur. Güveyi görenler,
kendisine bunu hâtırlatırlar. Ve (Bârekellahü lek ve bârekellahü
aleyhâ ve ceme’a beynekümâ bilhayri) diyeler. Ya’nî, Allahü teâlâ,
sana mubârek eylesin ve zevcene mubârek olsun ve ikinizin arasını,
hayrla cem’ eylesin!
Ba’zılarının yapdıkları gibi, (Bir hoşça geçinin, oğullu uşaklı
olasınız) demek, câhiller hitâbıdır, fâidesi yokdur. O vakte mahsûs
düâları okumak sünnetdir.
Lüzûmlu olan umûr-ı dîniyyeyi bilip ve avretine dahî öğrete.
Zîrâ, âhıretde süâl olunur. Bilemedim demek özr olmaz. [Farzları
ve harâmları ve Ehl-i sünnet i’tikâdını öğrenmek ve zevcesine, çocuklarına
öğretmek farzdır. Sünnetleri öğrenmek ve öğretmek
sünnetdir.]
Avretini islâmiyyetin cevâz vermediği yere götürmeye ve göndermeye!
Sokağa açık çıkarmaya. Zîrâ Peygamberimiz “aleyhisselâm”,
(Bir avret güzel kokular ile, nemâz kılmak için mescide gelse,
o avretin nemâzı kabûl olmaz, tâ ki evine varıp, cünüblükden
gusl eder gibi, gusl etmeyince) buyurdu. Onlara, güzel râyıha ile,
câmi’e ve mescide gitmek câiz olmayınca, başka yerlere gidip halka
görünmek günâhı, ne mertebe olmak gerek? Ona göre, kıyâs
oluna! Ve çekilecek azâbı teemmül edile!
Ve dahî, Peygamberimiz “aleyhisselâm” bir hadîs-i şerîfinde
buyurmuşdur: (Cennet ehlinin çoğu, fukarâ ve Cehennem ehlinin
çoğu avretlerdir.) Bunun üzerine, hazret-i Âişe “radıyallahü anhâ”
süâl eylediler ki: (Avretlerin çoğu Cehennemde olmağa sebeb nedir?)
Resûl-i ekrem “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki,
(Bunlar belâya sabr eylemezler ve on iyilik gördükleri kimseden,
bir kemlik gördükde, o on iyiliği -hemen- unutup, bir kemliği dâimâ
söyler. Ve dünyâ zînetlerini, çok ziyâde severler ve âhırete çalışmazlar
ve gîbeti çok ederler.)
Erlerden ve avretlerden her kim bu sıfatlar ile muttasıf olursa,
ehl-i Cehennemdir.
Ve dahî, hazret-i Alî “kerremallahü teâlâ vecheh”den rivâyet
olunur ki, birgün, Resûl-i ekremin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem”
huzûruna bir avret gelip, (Yâ Resûlallah! Bir ere varmak isterim,
ne buyurursunuz) dedi. Se’âdet ile buyurdu ki, (Erin hakkı,
avretin üzerinde çokdur. Hakkından gelebilir misin?) O av-
– 332 –