Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

ca çıkdığı gece, Cenneti ve Cehennemi ve beyt-i ma’mûru, melâike
tavâf edip giderlerdi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
etdi: (Yâ karındaşım Cebrâîl! Bu beyt-i mamûru tavâf edip giden
melâike geri dönmüyor. Onlar nereye giderler?) Cebrâîl “aleyhisselâm”
etdi: (Yâ Habîballah! Ben halk olunduğum günden bugüne
kadar, bu beyt-i ma’mûru tavâf edip giden melâikenin geri döndüğünü
görmedim. Bir kere tavâf edene, -kıyâmete değin- bir dahâ
nevbet gelmez) dedi.
Bir kimse nemâzda, E’ûzü Besmele okudukda, Allahü azîmüş-şân,
o kula, bedenindeki kılların sayısınca sevâb verir. Ve bir
Fâtiha-i şerîfe okudukda, Allahü teâlâ hazretleri, o kula kabûl olmuş
hac sevâbı verir. Ve rükû’a vardıkda, Allahü azîm-üş-şân, o
kula nice bin altın sadaka vermiş sevâbı ve rükû’da sünnet üzere
üç kerre tesbîh etdikde, o kula, Allahü azîm-üş-şân hazretleri,
gökden inen dört kitâbı ve yüz suhufu okumuş kadar sevâb verir.
(Semi’allahü limen hamideh) dedikde, o kulu, Allahü azîm-üşşân,
rahmet deryâsına gark eder. Secdeye vardıkda, o kula, Allahü
azîm-üş-şân, insanlar ve cinnîler adedince, sevâb verir. Secdede
sünnet üzere üç kerre tesbîh etdikde, o kula, Allahü azîm-üşşânın
bahş etdiği fezâil çokdur. Ammâ, birkaçını beyân etmişlerdir:
Evvelki fazîleti, Arş ve Kürsî ağırlığınca sevâb verse gerekdir.
İkincisi, Allahü azîm-üş-şân o kulunu mağfiret etse gerekdir.
Üçüncü fazîleti, o kul öldükde, Mikâîl “aleyhisselâm” o
kulun kabrine kıyâmete değin devâm etse gerekdir. Dördüncüsü,
kıyâmet gününde, Mikâîl “aleyhisselâm” o kulu mubârek
kanadı üzerine alıp, şefâ’at etse ve Cennet-i a’lâya götürse gerekdir.
Ve ka’de-i ahîreye oturdukda, Allahü azîm-üş-şân, o kula fukarây-ı
sâbirîn sevâbı verir.
Fukarây-ı sâbirîn, agniyây-ı şâkirînden beşyüz yıl evvel Cennete
girse gerekdir. Agniyây-ı şâkirîn, onları görünce, ne olaydı da
dünyâda iken, fukarây-ı sâbirînden olsaydık diye temennîde bulunsalar
gerekdir.
Süâl melekleri kabre geleler,
nemâzı doğru kıldın mı diyeler.
Hemen kurtuldun mu sandın ölünce?
senin için azâb hâzır diyeler.
– 263 –