Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

dadır. Ho-parlörden, radyodan işitilen ses, ezânın kendisi değildir,
benzeridir. Aynada, kâğıdda görülen de, insana tam benziyor ise
de, kendisi değil, benzeridir.]
NEMÂZIN VÂCİBLERİ: Hanefî mezhebinde, nemâzın vâcibleri:
İmâmın arkasında, Sübhânekeden gayri bir şey okumamak.
İmâm ve yalnız kılan, farzların iki rek’atinde ve sâir nemâzların
her rek’atinde birer kerre Fâtiha-i şerîfe okumak. Dört ve üç
rek’atli farzların, iki evvelki rek’atlerinde ve sâir nemâzların her
rek’atinde, zamm-ı sûre okumak. Üç ve dört rek’atli farzlarda, Fâtiha-i
şerîfeyi, iki evvelki rek’atlerde tahsîs etmek. Bir farzdan bir
farza intikal etmek. Fâtiha-i şerîfeyi, sûreden evvel okumak.
Ka’de-i ûlâda oturmak. Secdeleri birbiri arkasından yapmak.
Ka’de-i ahîrede tehiyyât okumak. Selâm lafzı ile nemâzdan çıkmak.
Salât-i vitrde kunût düâsını okumak. Bayram nemâzını kılarken,
zâid olan tekbîrleri almak. İhfâ ile okunacak yerde ihfâ ile
okumak. Cehr ile okunacak yerde, cehr ile okumak. Ta’dîl-i erkân
ile kılmak. [185.ci sahîfeye bakınız!] Nemâzda okursa, yâhud imâmından
işitirse, tilâvet secdesini etmek. Secde-i sehv etmek. Dört
rek’at olan farzlarda, ka’de-i ûlâda tehiyyât okudukdan sonra, eğlenmeyip
kalkmak. Her hâlde imâma tâbi’ olmak. Özrü yok ise, bir
kavle göre, farzları cemâ’at ile kılmak. Kurban bayramının arefesinin
sabâh nemâzından, dördüncü günün ikindi nemâzına kadar,
yirmiüç farz nemâzın akabinde, (tekbîr-i teşrîk) okumak.
NEMÂZIN SÜNNETLERİ: Hanefî mezhebinde, nemâzın
sünnetleri:
İftitâh tekbîrinde ve vitrin kunût tekbîrinde, erkekler ellerini
kulaklarının yumuşağına, kadınlar omuz berâberine kaldırmak.
İftitâh ve kunût tekbîrlerinde, avuçlarını kıbleye teveccüh etdirmek.
Kıyâmda sağ elin baş ve ince parmaklarını sol elin bileğine
bağlamak. Kadınlar, sağ elini sol elinin üzerine koymak. Erler göbeğinin
altına ve avretler göğsü berâberinde bağlamak. Her nemâzın
evvelki rek’atinde -imâm olsun, cemâ’at olsun, yalnız olsun-
(Sübhâneke) okumak. İmâm ve yalnız kılan, her evvelki
rek’atde, Sübhânekeden sonra, E’ûzü ve Besmele okumak. Kezâlik
imâm ve yalnız kılan, cümle rek’atlerde, Fâtiha-i şerîfenin evvelinde,
Besmele-i şerîfe okumak. İmâm (Veled- dâllîn) dedikde,
imâm ve cemâ’at ve yalnız kılan, kendisi Fâtiha-i şerîfeyi bitirdikde,
-yavaşca- [âmîn] demek. Kıyâmdan rükû’a inerken tekbîr almak.
Rükû’da ellerini dizlerinin üzerine koyup, parmaklarını açmak.
Rükû’da üç kerre (Sübhâne rabbiyel’azîm) demek. Rükû’da
beli ile başı bir hizâda olmak. İmâm ve yalnız kılan, rü-
– 249 –