Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

önce iki diz, sonra iki el, sonra burun ve sonra alın yere konur. Baş
parmakları, kulakları hizâsında olur. Şâfi’îde, eller omuz hizâsına
konur. Ayakların, en az birer parmağını yere koymak farzdır. Yerin
sertce olup, başın içine girmemesi lâzımdır. Yere serili halı, hasır,
buğday ve arpa böyledir. Yerde duran masa, kanape, araba da,
yer demekdir. Hayvân üzeri ve hayvân üstünde bulunan semer ve
benzerleri, yer sayılmaz. Salıncak ve ağaçlara, direklere bağlanarak
havada gerilmiş duran bez, halı, hasır yer sayılmaz. Pirinç, darı,
keten tohumu gibi kaygan şeyler üzerine secde sahîh olmaz. Çuval
içinde iseler sahîh olur. Secde yeri, dizlerini koyduğu yerden
yarım zrâ’, ya’nî oniki parmak eni [yirmibeş santimetre] yüksek
olunca nemâz sahîh olur ise de, mekrûhdur. Secdede dirsekler bedenden,
karnı da uyluklardan açık tutulur. Ayak parmaklarının uçları
kıbleye karşı tutulur. Rükû’a eğilirken topuk kemiklerini birbirine
yapışdırmak sünnet olduğu gibi, secdede dahî bitişik tutulur.
Kadın, nemâza dururken, ellerini omuzlarına kadar kaldırır.
Ellerini kol ağzından dışarı çıkarmaz. Sağ avucu sol üzerinde olarak
göğüs üstüne kor. Rükû’da az eğilir. Belini kafası ile düz tutmaz.
Rükû’da ve secdede parmaklarını açmaz. Birbirlerine yapışdırır.
Ellerini dizleri üzerine kor. Dizlerini büker. Dizlerini tutmaz.
Secdede kollarını, karnına yakın olarak yere serer. Karnını uyluklarına
yapışdırır. Teşehhüdde, ayaklarını sağa çıkararak yere oturur.
El parmaklarının ucu dizlerine uzanır. [Erkekler de dizi kavramaz.]
Parmakları birbirlerine yapışık olur. Kendi aralarında veyâ
erkeklerin cemâ’ati arasında imâm ile kılmaları mekrûhdur.
Cum’a ve bayram nemâzı kılması farz değildir. Kurban bayramında
farz nemâzlardan sonra (Tekbîr-i teşrîk) sessiz okur. Sabâh nemâzını
geç kılması müstehab değildir. Nemâzlarda yüksek sesle
okumaz.) İbni Âbidînden terceme temâm oldu. Hamevî “rahimehullahü
teâlâ”, (Eşbâh) şerhinde diyor ki: Kadınların başlarındaki
saçlarını, kazımakla veyâ kesmekle yâhud ilâc ile izâle, ya’nî yok
etmeleri tahrîmen mekrûhdur. [Erkeklere benzetmemek şartı ile
saçlarını kulaklara kadar kısaltmalarının câiz olduğu anlaşılmakdadır.]
Kadının ezân ve ikâmet okuması mekrûhdur. Zevci veyâ
mahremi yanında olmadan sefere çıkamaz. Hacda başını açmaz.
Safâ ile Merve arasında, özrlü iken de, sa’y yapar. Tavâfı Kâ’beden
uzak olarak yapar. Hutbe okumaz. Çünki, sesinin avret olması
sahîhdir. Hacda mest giyer. Kadın, cenâze taşımaz. Mürted
olunca öldürülmez. Had ve kısas da’vâlarında şâhidliği kabûl edilmez.
Câmi’de i’tikâf yapmaz. Ellerini, ayaklarını, kına ile boyaması
câizdir. [Oje kullanmaz.] Mîrâsda ve şâhidlikde ve fakîr akrabâya
nafaka vermekde erkeğin yarısıdır. Muhsine kadın mahkemeye
çağrılmaz. Hâkim veyâ vekîli, onun evine gider. Genç kadın,
– 242 –