Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

Her müslimân, kalbinden bütün kötü huyları çıkarıp, iyi ahlâkı
yerleşdirmelidir. Birkaçını çıkarıp, birkaçını yerleşdirmekle, insan
güzel huylu olmaz. Tesavvuf, insanı bu kemâle kavuşduran yoldur.
[Böyle olmıyan yola, tesavvuf denmez. Her ilmin, her san’atın sahteleri,
bozukları olduğu gibi, dinden, islâmiyyetden, islâmiyyetin
güzel ahlâkından haberleri olmıyan sahtekârlar, yalancılar, kendilerine
tarîkatcı, şeyh diyorlar. Bunlara aldanmamalı, câhillerin, ahlâksızların
kitâblarını okumamalı, radyolarını dinlememeli, tuzaklarına
düşmemelidir.]
Kötü ahlâkın meşhûrları altmış adeddir. Bunlardan kırk adedi
terceme edilerek, kırk madde hâlinde aşağıda bildirilmişdir. Bunlardan
sakınan ve zıdlarını yapan kimse, güzel ahlâklı olur.
KÜFR
1 - Kötülüklerin en kötüsü, Allahü teâlâya inanmamak, ateist
olmakdır. Muhammed aleyhisselâma inanmamak (küfr) [Allaha
düşmanlık] olur. Meleklerin, insanların ve cinnin îmân etmeleri,
inanmaları emr olundu. Muhammed aleyhisselâmın, Allahü teâlâdan
getirip bildirdiği şeylerin hepsine kalb ile inanıp, dil ile de
ikrâr etmeğe, söylemeğe (Îmân) denir. Îmânın yeri (Kalb)dir.
Kalb, yürek dediğimiz et parçasında bulunan bir kuvvetdir. Bu
kuvvete (gönül) de denir. Îmânı söylemeğe mâni’ bulunduğu zemân,
söylememek afv olur. Meselâ korkutulduğu, hasta, dilsiz
olduğu, söyleyecek vakt bulamadan öldüğü zemân, söylemek
îcâb etmez. Anlamadan, taklîd ederek inanmak da, îmân olur.
Allahü teâlânın var olduğunu anlamamak, düşünmemek günâh
olur. Bildirilenlerden birine inanmamak, hepsine inanmamak
olur. Herbirini bilmeden, hepsine inandım demek de, îmân olur.
Îmân hâsıl olmak için, islâmiyyetin küfr alâmeti dediği şeylerden
sakınmak da lâzımdır. İslâmiyyetin ahkâmından ya’nî emr ve yasaklarından
birini hafîf görmek, Kur’ân-ı kerîm ile, melek ile,
Peygamberlerden biri ile “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” alay
etmek, küfr alâmetlerindendir. İnkâr etmek, ya’nî işitdikden
sonra inanmamak, tasdîk etmemek demekdir. Şübhe etmek de,
inkâr olur.
Küfr üç nev’dir: Cehlî, cühûdî [inâdî] ve hükmî.
1-) Küfr olduğunu herkesin bildiği bir şeyi, işitmediği, düşünmediği
için kâfir olanların küfrü (Küfr-i cehlî)dir. Cehl de iki dürlüdür:
Birincisi basîtdir. Böyle kimse, câhil olduğunu bilir. Bunlarda,
yanlış i’tikâd olmaz. Hayvân gibidirler. Çünki, insanı hayvândan
ayıran, ilm ve idrâkdir. Bunlar, hayvândan da aşağıdırlar.
– 18 –