Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

olan insanlara, hayvânlara, hattâ nebatlara ve rızklara sirâyet eder,
yayılır. Fekat, Allah korusun, bir yerdeki hükûmet adamları, şefkatli,
iyi huylu, adâletli olmazsa, insan haklarına saldırırlar, zulm,
yağma, işkence yaparlarsa, bunlar adâlet erbâbı değil, iblislerin ahbâbı,
şeytânların yoldaşlarıdırlar. Beyt:
Aldatmasın seni, diktatörün serâyları, kumaşı,
serây bağçesini, sular dâim, mazlûmların göz yaşı!
Emri altında olanlara merhamet etmeyenler, kıyâmet günü Allahü
teâlânın merhametinden uzak kalacaklardır.
Men, lâ yerham, lâ yurham!
buyurulmuşdur ki, acımıyana acınmaz demekdir. Böyle zâlimlerin
topluluğuna hükûmet değil, eşkıyâ denir. Bunlar, birkaç senelik,
muvakkat dünyâ zevkleri için, milyonlara eziyyet ederler.
Fekat, zulmlerinin cezâsını çekmedikce, bu dünyâdan gitmezler.
O kadar refâh ve lezzetler içinde oldukları hâlde, elbette şiddetli
sıkıntılar, büyük derdler yakalarını bırakmaz. O saltanat hiçbirinin
elinde kalmaz. Çok olur ki, saltanatları düşmanlarının eline
geçer. Bu hâli görür. Ciğerleri yanar. Meryem sûresinin seksenbirinci
âyetinde meâlen, (Mâlik, hâkim olduğunu söylediği
şeylerin hepsini elinden alırız. Yalnız başına huzûrumuza gelir)
buyuruldu. Burada buyurulduğu gibi, Allahü teâlânın mahkemesine,
yüzü kara, sürünerek getirilir. Yapdığı kötülükleri inkâr
edemez. Hepsinin cezâsını çok acı olarak çeker. Yapdığı zulmlerin,
işkencelerin karanlığı, etrâfını kaplar. Önünü göremez.
Azâb meleklerinin pençesinde, kendi yapdıklarının katkat kötüsünü
çekmek için, Cehennem azâbına atılır. Allahü teâlânın dînini
beğenmediği, ona çöl kanûnu dediği için, orada rahmete kavuşamaz.
ALTINCI BÂB
(Ahlâk-ı alâî) kitâbının altıncı bâbında güzel ahlâkın nev’leri
bildirilmekdedir. Biz, bunlardan yalnız adâleti bildireceğiz. Adâlet
üçe ayrılır:
Birincisi, Allahü teâlâya kulluk etmekdir. Allahü teâlânın
merhameti, ni’metleri, ihsânları, her mahlûka yayılmışdır. Ni’metlerinin
en büyüğü, kullarına se’âdet yolunu göstermesidir. Hakları
yok iken, hepsini en güzel şeklde yaratmışdır. Ebedî, sayısız
ni’metler, iyilikler vermişdir. Böyle bir sâhibe, yaratana ibâdet etmek,
Onun ihsân etdiği ni’metlere şükr etmek elbette lâzımdır.
– 165 –