Islam Ahlaki - Ali Bin Emrullah - Muhammed Hadimi

saklarına (Ahkâm-ı islâmiyye) denir. Ahkâm-ı islâmiyyeye uymağa
(İbâdet etmek) denir. İbâdetlerin doğru olarak yapılmasını bildiren
(Dört mezheb) vardır. Bunların dördü de hakdır, doğrudur.
Bu dört mezheb, Hanefî, Şâfi’î, Mâlikî, Hanbelî mezhebidir. Her
müslimânın bu dört mezhebden birisinin (İlm-i hâl) kitâbını okuyup,
ibâdetlerini bu kitâba uygun yapması lâzımdır. Böylece, bu
mezhebe girmiş olur. Bu dört mezhebden birine girmiyen kimseye
(Mezhebsiz) denir. Mezhebsiz olan, Ehl-i sünnet değildir. Ehl-i
sünnet olmıyan da, ya (Bid’at ehli)dir, yâhud kâfirdir.
Hazret-i Alî “kerremallahü vecheh” buyuruyor ki, (Öldükden
sonra tekrâr dirilmeğe inanmıyan birini görürsen, ona de ki: Ben
inanıyorum. Senin dediğin doğru çıkarsa, benim hiç zararım olmaz.
Benim dediğim doğru olunca, sen sonsuz olarak ateşde yanacaksın!).
Avrupada, Amerikada bütün fen adamları, devlet adamları,
profesörler, kumandanlar, âhıret hayâtına inanıyorlar. Hepsi, kiliselere
gidip tapınıyorlar. Yehûdîler, Budistler, Berehmenler, ateşe
tapanlar, putperestler, medenî, vahşî herkes inanıyor. Yalnız, birkaç
komünist memleketini idâre eden, yalancı, zâlim, azgın diktatörler
ve bunların etrâfındaki ve başka memleketlerdeki paralı
uşakları inanmıyor. Geçinebilmeleri ve zevkleri için, din düşmanlığı
yapan birkaç câhilin, ahmağın, dünyâ nüfûsunun yüzde doksanını
teşkil eden, inananlar karşısında, haklı olacakları düşünülebilir
mi? İnanmıyan bir kimse ölünce, kendi inancına göre, yok olacak.
İnanana göre ise, Cehennemde sonsuz azâb görecekdir. İnanan bir
kimse ölünce, inanmıyana göre, yine yok olacak. Kendi inancına
göre, sonsuz zevkler, ni’metler içinde yaşayacakdır. Aklı, bilgisi
olan bir insan, bu ikisinden hangisini seçer? Elbet, ikincisini değil
mi? Dünyâ işlerindeki, madde âlemindeki intizâm, Allahü teâlânın
varlığını akl sâhiblerine haber veriyor. Âhıretin var olduğunu da
Allahü teâlâ haber veriyor. O hâlde, Aklı, ilmi olanın, Allahın varlığına
ve birliğine inanması lâzımdır. İnanmamak, ahmaklık, câhillik
olur. Allahü teâlâya îmân etmek, Onun (Ülûhiyyet sıfatları)na
ya’nî Onun (Sıfât-ı zâtiyye)sine ve (Sıfât-ı sübûtiyye)sine ve verdiği
haberlere inanmakdır ve Onun dînine uymakdır. İslâmiyyete
uyan bir kimse, dünyâda da râhat ve mes’ûd yaşar. Herkese iyilik
eder. Allahü teâlâ, kullarına çok acıdığı için, fâideli şeyleri yapmalarını
emr etmişdir. Bu emrlere (Farz) denir. Zararlı şeyleri yasak
etmişdir. Bunlara (Harâm) denir. Farzların ve harâmların hepsine
(Ahkâm-ı islâmiyye) denir. Dinler, Allahü teâlânın kullarına rahmetidir,
ihsânıdır. Dinlere inanan ve uyan, dünyâda ve âhıretde
– 154 –