Hakikat Kitabevi Yayinlari - Faideli Bilgiler - Ahmed Cevdet Pasa - Huseyin Hilmi Isik

4) İbni Mâcenin bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Bid’at sâhibi,
bid’atinden vazgeçmedikçe, Allahü teâlâ onun hiç bir ibâdetini kabûl
etmez) buyuruldu. Dinden olan bir inanışı, ibâdeti, sözü veyâ
bir huyu değişdiren bir kimsenin, dinde reformcunun, doğru olan
ibâdetleri dahî kabûl olmaz. Ya’nî ibâdetin fâidelerinden mahrûm
kalır. Bu bid’atden vazgeçmesi lâzımdır.
5) İbni Mâcenin bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Bir bid’at küfre yol
açmasa bile bunu ortaya çıkaranın orucu, haccı, ömresi, cihâdı,
tevbesi ve hiçbir iyiliği kabûl olmaz. Bu kimsenin, yağdan kıl çıkar
gibi, müslimânlıkdan çıkması kolay olur) buyuruldu. Şartlarına
uygun olan farzları ve nâfileleri sahîh olur, borçdan kurtulur ise
de, kabûl olmaz. Ya’nî sevâb verilmez. Bid’ati küfrüne yol açarsa,
ya’nî küfre sebeb olan bir söz söyler, birşey kullanır, bir iş yaparsa,
îmânı giderek, ibâdetleri sahîh de olmaz. Bid’at sâhibi, bid’atini
iyi ve sevâb bilir. Bunun için dinden kolay çıkar. Bid’at işliyen,
bunu ibâdet sanmakda, sevâb beklemekdedir. Günâh işliyen ise,
günâhını suç bilmekde, Rabbinden utanmakda, azâbından korkmakdadır.
Bid’atler, büyük günâhdır. Fekat her günâh bid’at değildir.
Yukarıdaki beş hadîs-i şerîfin aslları ve açıklamaları, Hakîkat
Kitâbevinin çıkardığı Nablüsînin “rahmetullahi teâlâ aleyh” arabî
(Hadîkat-ün-nediyye) kitâbında yazılıdır.
(Bid’at) arabça bir kelimedir. Önceden olmayıp sonradan ortaya
çıkarılan herşey demekdir. Bu bakımdan, hem âdetde, hem de
ibâdetde yapılan değişiklikler, reformlar bid’at olur. (Âdet) demek,
karşılık olarak kıyâmetde sevâb beklenilmiyen, yalnız dünyâ
fâidesini düşünerek yapılan şey demekdir. (İbâdet) bunun tersi
olup, kıyâmetde karşılığında sevâb beklenen şeydir. Eshâb-ı kirâm
ve tâbi’în zemânlarında bulunmayıp da, sonradan meydâna çıkan
herşey bid’at olunca, âlimler bu bid’atleri, mubâh, müstehab, vâcib
ve harâm diye kısmlara ayırmışlar. Müstehab ve vâcib olanlara
(Bid’at-i hasene) demişlerdir.
Fekat, (Dinde bid’at) demek, Eshâb-ı kirâm zemânından ve tâbi’în
zemânından sonra, Resûlullahın “sallallahü teâlâ aleyhi ve
sellem” izni olmadan, dinde yapılan eklemeler ve noksanlıklar,
ya’nî ibâdet olarak yapılan, sevâb olduğu düşünülen değişiklikler
demekdir. (Dinde reform) da, dinde bid’at demekdir. Âdetlerde
yapılan değişiklikler, bu bid’atin dışında kalmakdadır. Hadîs-i şerîflerde
kötü olduğu bildirilen, dindeki bid’atlerdir. Ya’nî dinde reformlardır.
Bunlar ibâdetlere yardımcı değildirler. Hepsi, ibâdetleri
değişdirmekde, bozmakdadırlar.
– 434 –