Hakikat Kitabevi Yayinlari - Faideli Bilgiler - Ahmed Cevdet Pasa - Huseyin Hilmi Isik

evinde parasız oturtsa, kirâ almasa, kabûl olmaz. Çünki, fakîre mal
vermesi lâzımdır.
Dört çeşid zekât malından, zekât hayvanlarının ve toprak mahsûllerinin
zekâtlarını ve şehre dışardan gelen ticâret eşyâsının zekâtını,
hükûmet alır. Fekat, hükûmet de aldığını yalnız müslimân
fakîrlere dağıtır. Ya’nî hükûmet, fakîrlerin vekîli olarak almakdadır.
Zekât parası ile câmi’, köprü, çeşme, yol, baraj, hac, cihâd gibi
hayr işlerinin ve âmme hizmetlerinin hiçbiri yapılmaz. Her çeşid
zekâtı, yedi kimseden birine veyâ vekîline teslîm etmek lâzımdır.
Devlet topladığı zekâtı başka işlerde kullanamaz. Yedi sınıfdan bir
kimseye verir. Zenginin, zekâtını, fakîr olan akrabâya, sâlihlere,
ilm öğrenen fakîrlere vermesi dahâ sevâbdır.) Hadîs-i şerîfde, (Ey
ümmetim! Beni Peygamber olarak gönderen Allahü teâlâya yemîn
ederim ki, fakîr akrabâsı varken, başkalarına verilen zekâtı,
Allahü teâlâ kabûl etmez) buyuruldu. Ya’nî sevâbı olmaz. Müşebbihe
gibi kâfir olan bid’at sâhiblerine (Mülhid) denir. Mülhidlere
zekât verilmez.
Devleti devirip yok etmeğe ihtilâl denir. Meşrû’ devletin emrlerine
uymıyan müslimânlara âsî, bâgî denir. (İbni Âbidîn)de diyor
ki, (Bâgîlerin veyâ zâlim hükûmetlerin baskısı altında veyâ
Dâr-ül-harbde bulunan müslimân, hayvan zekâtını ve uşru onlara
vermeyip, fakîrlere kendisi dağıtmış ise veyâ verdiğinin, onlar tarafından
yedi belli kimseden birine verilmiş olduğunu biliyor ise,
bu zekâtları ve uşru meşrû’ hükûmet tekrar alamaz. Fekat altın ile
gümüşün ve ticâret eşyâsının zekâtını almış iseler, zenginin bunları
tekrâr fakîrlere vermesi lâzım olur. Ba’zı kitâblar, bâgîlerin ve
zâlimlerin, eğer müslimân iseler, her zekâtı almaları ve başka yerlere
de sarf etmeleri câiz olur demişlerdir. Bunları, fakîr saymışlardır).
Buradan da, zekâtın fakîrlere verilmesi lâzım olduğu anlaşılmakdadır.
Türkçe ilmihâl kitâblarının en kıymetlilerinden olan (Dürri
yektâ) sâhibi “rahmetullahi teâlâ aleyh” diyor ki, (Dört çeşid zekât
mallarından ikisine, ya’nî altın ile gümüşe ve ticâret eşyâsına,
(Emvâl-i bâtına) gizli mallar denir. Bir kimsenin gizli mallarını
araşdırmak ve zekâtlarını istemek câiz değildir. Böyle malların
mikdârını hesâb etmek ve zekâtını vermek işi, bunların sâhiblerine
bırakılmışdır. Sâhibi, zekâtını dilediği fakîre vermekde serbestdir.
Zekât hayvanlarına ve toprakdan yetişen maddelere (Emvâl-i
zâhire) denir. Emvâl-i zâhirenin mikdârını anlamak ve fakîrlere
dağıtmak, bunların sâhiblerine bırakılmamışdır. Bu işleri müsli-
– 370 –