Hakikat Kitabevi Yayinlari - Faideli Bilgiler - Ahmed Cevdet Pasa - Huseyin Hilmi Isik

de, târîh, fen, ahlâk, siyâset ve sosyal bilgilerle dolu bir kitâb ortaya
koydu. Yalnız o kitâba uyarak dünyâya adâlet yaymış olan hükümdârların
yetişmesine sebeb oldu. Kur’ân-ı kerîm, Muhammed
aleyhisselâmın mu’cizelerinin en büyüğüdür. Hattâ, bütün Peygamberlerin
mu’cizelerinin en büyüğüdür. Bu en büyük mu’cize,
yalnız Muhammed aleyhisselâma verilmişdir. Dinde reformcular,
Muhammed aleyhisselâmın dahâ çocuk iken, Şâm yolculuğunda
bir papasla birkaç dakîka konuşduğu zemân, bütün bu bilgileri, o
papasdan öğrendiğini söylerken, utanmaları, sıkılmaları lâzım gelir.
Bu kadar çürük, bu kadar gülünç bir iftirâ olamaz. Kâ’be dıvarında
yıllarca asılı duran ve sâhiblerini birer dâhi, birer kahraman
derecesine yükselten ve binlerce şi’r arasından seçilmiş bulunan fesâhat
ve belâgat şâheseri yazıların birer paçavra gibi sökülüp indirilmesine
ve yazarlarının başlarının eğilmesine sebeb olan âyet-i
kerîmeler, o papasla birkaç dakîkalık konuşmanın netîcesi olamaz!
Bugün Kur’ân-ı kerîmin belâgatini yeniden anlamağa kalkışmağa,
hiç lüzûm yokdur. O ilâhî kitâb, arabcanın en yüksek zemânında,
en salâhiyyetli mütehassıslara, üstünlüğünü imzâlatmışdır. Arab
edebiyyâtının mütehassısları olanlardan, Muhammed aleyhisselâmın
zemânında yetişenler arasında, Kur’ân-ı kerîmin belâgatindeki
ilâhî üstünlüğü görüp de inanmayan yok gibidir.
Zemânında en kıymetli hüner sayılan bir san’atda, üstünlüğünü
herkese kabûl etdiren böyle bir şerefi ve kemâli, kendine mal etmeyerek,
kimsenin bilmediği bir Allahdan geldiğini söylemesi ve bu
şeref ve üstünlükle, kendini değil de, o meçhûl zâtı tanıtdırmağa çalışması,
insanlık arzûları ile birleşemiyen ve şöhret, menfe’at düşkünlerinin
işine gelmeyen şaşılacak bir şeydir. Hükûmet lezzetini,
ilm ve ma’rifet lezzetinden üstün tutanlar, ilmin ve ma’rifetin kıymetini
anlıyamıyanlardır. Bir şâ’ir, san’atının en yüksek derecesinde
olduğunu gösteren bir dânecik şi’rini, devlet başkanlığı ile değişmez.
Değişen olsa bile, maddî menfe’at için değişir. Muhammed
aleyhisselâm, kendisinin devlet başkanı olmadığını söylemiş, devlet
ve saltanat yerine herkes gibi orta halli yaşamışdır. Ölümünde âilesine
birşey bırakmıyan ve göz bebeği gibi sevdiği kızı hazret-i Fâtıma
“radıyallahü anhâ”, küçük bir şey istediğinde, (Biz Peygamberler,
mîrâs bırakmayız. Bizden kalanlar sadaka olur) buyuran bir
zâtın, hükûmet ve saltanat peşinde olacağını düşünmek için insanın
beyni sulanmış, vicdânı kararmış olmalıdır. (Bu sözleri kendiliğimden
söylemiyorum. Allahın emrlerini bildiriyorum. Ben de
sizin gibi bir kulum) diyerek ortaya çıkan o yüce Peygamberin,
hâşâ bir yalancı olması ihtimâli o kadar uzak ve o kadar bozukdur
ki, bunu Avrupa ve Amerika fikr adamları söz birliği ile kabûl et-
– 272 –