Hakikat Kitabevi Yayinlari - Faideli Bilgiler - Ahmed Cevdet Pasa - Huseyin Hilmi Isik

na karşı gelerek: Sen kim oluyorsun? Seni tanımıyorum, gibi ağır
şeyler söyler. O anda her iyiliği yok olur. Bunu kovar, sonra yalvarıp
afv dilemekden başka çâresi olmaz. İşte, fâsık olan mü’min ile
kâfir, bu çocuklara benzer.
Müslimânlığa inanan ve seven bir adamı, kusûrlarından dolayı
müslimânlıkdan çıkarmak doğru değildir. Îmân, müslimânlık
esâslarını kabûl etmek ve bütün ahkâmına uymakda kusûr etse
bile, saygı göstermek olduğundan, müslimânlığın temelidir.
Amel îmândan bir parça olsaydı, her günâh işleyen, kâfir olurdu.
Dünyâda müslimân kalmazdı. Hadîs-i şerîflerde ba’zı iyilikler
îmâna, ba’zı kötülükler küfre bağlı olarak bildirilmiş ise de, böyle
buyurulması, bu iyilik ve kötülüklerin şiddetini, derecesinin
çokluğunu bildirmek içindir. Başka âyet-i kerîmelerin ve hadîs-i
şerîflerin yardımı ile, bunların, îmândan veyâ küfrden parça olmadıkları
anlaşılmakdadır. (Hayâ îmândan bir şu’bedir), (Temizlik
îmânın yarısıdır), (Îmân nemâzdır), (Mü’min, insanların emîn
olduğu kimsedir), (Mü’min, mü’min iken zinâ etmez), (Mü’minde
her huy, her tabî’at bulunabilir. Yalnız hâinlik ve yalancılık
bulunmaz) hadîs-i şerîfleri böyledir. Bu hadîs-i şerîfler, hayâ, tahâret,
nemâz, emânet, iffet, doğruluk gibi iyiliklerin olmaması ve
yalan, hâinlik ve zinâ gibi kötülüklerin bulunması îmânın olmaması
gibidir diyerek, bunların ehemmiyyetlerini bildirmekdedir.
Ba’zı amellere îmân kadar kıymet verilmekle, bunların ehemmiyyetleri
bildirilmişdir. Dinde reformcular, buna karşılık olarak,
Peygamberlerin îmâna dâhil etdiği şeyleri, Ehl-i sünnet âlimlerinin
îmândan ayırmağa ne hakları olabilir derlerse, (Mü’min
olarak ölen kimse, zinâ etmiş ve hırsızlık etmiş ise de, sonunda
Cennete girer) hadîs-i şerîfi, bunlara cevâb vermekdedir. (Ankebût)
sûresinin ikinci âyet-i kerîmesinde, (İnsanların, îmân etdik
demekle bırakılmayarak, din yolunda karşılaşacakları sıkıntılara
katlanmalarına göre, îmân etdik sözlerinin doğru veyâ yalan olduğu
anlaşılacağı) meâl-i şerîfi ile bildirilmekdedir. Bu âyet-i kerîmede,
sıkıntılara dayanmanın çok mühim olduğu anlatılmakdadır.
(Ahzâb) sûresinin onsekizinci âyet-i kerîmesi, Resûlullah “sallallahü
teâlâ aleyhi ve sellem” ile birlikde cihâda gidenlere mâni’
olan ve gösteriş olmak için, arasıra katıldıkları muhârebelerde,
Resûlullaha ve Eshâb-ı kirâma yardım etmiyen, harbin tehlükeli
anlarında ölü gibi hareketsiz durup, ganîmet paylaşılırken dilleri
kılıçlarından keskin ve süngülerinden uzun olan ve hayrlı işlerden
kaçınan kimselerin mü’min olmadıklarını bildiriyor. Hakîkî ve
– 248 –