Hakikat Kitabevi Yayinlari - Faideli Bilgiler - Ahmed Cevdet Pasa - Huseyin Hilmi Isik

in sözlerinin ve kitâblarının ve dergilerinin hatâlı olması, islâmiyyetin
temel kitâblarına kusûr ve leke kondurmağa sebeb olamaz.
Bu temel kitâbları her asrın modasına, gidişine göre değişdirmeğe
kalkışmak, her zemân için yeni bir din yapmak demek olur.
Böyle değişiklikleri, Kur’ân-ı kerîme ve hadîs-i şerîflere dayanarak,
bunlara uydurarak yapmağa kalkışmak, Kur’ân-ı kerîmi ve
hadîs-i şerîfleri bilmemenin, islâmiyyeti anlamamanın bir alâmetidir.
İslâmın emrlerinin, yasaklarının zemâna göre değişeceğini
sanmak, islâm dîninin hakîkatine inanmamak olur. Bir âyet-i kerîmede
meâlen, (Mü’minler ma’rûf olan şeyleri emr eder) buyuruldu.
Kur’ân-ı kerîme, islâmiyyete saygısızca saldıran aşırı reformculardan
Ziyâ Gökalp ve benzerleri, bu âyet-i kerîmedeki
ma’rûf kelimesine, örf, âdet diyerek, islâmiyyeti âdete, modaya
göre değişdirmeğe, böylece mason üstâdlarının gözüne girip sandalya,
koltuk kapmağa kalkışdılar. Dünyâlık ele geçirmek için
dinlerini satdılar. Ziyâ Gökalp, bu hizmetine karşılık, ittihadcıların
genel merkez a’zâlığına getirildi. Bunun dediği gibi, islâmiyyet
âdetlere yer verseydi, dahâ kuruluşunda câhil arabların kötü âdetlerini
yasak etmez, o zemânın en kıymetli âdeti olan ve Kâ’benin
içine kadar girmiş bulunan putperestliği hoş görürdü. Âyet-i kerîmedeki
(Ma’rûf) kelimesi, (islâmiyyetin kabûl etdiği iyilikler) demekdir.
İslâm dîni ilm üzerine kurulmuşdur. Her bakımdan, selîm
olan akllara uygundur. Kur’ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde
açıkça bildirilmemiş olan şeylerde, akla ve ilme uygun yeni emrler
çıkarmak, ya’nî kıyâs ve ictihâd yapmak islâmiyyetin ana kaynaklarından
biri olur ise de, bunu yapabilmek için, herşeyden önce
müslimân olmak ve lüzûmlu bilgilere mâlik olmak lâzımdır.
Dinde reform istiyenler, temel kitâblara dokunmayıp, yalnız câhil
halk arasına yerleşmiş olan hurâfeleri yok etmeği düşünüyorlarsa,
buna birşey denemez. İslâmiyyete hizmet etmiş olurlar. Fekat,
böyle iyi düşündüklerine inanabilmemiz için, önce hakîkî ve
samîmî müslimân olduklarını isbât etmeleri gerekir. Müslimân
olmıyan bir kimsenin, müslimân görünerek, kendi silâhımızla bize
hücûm etmeğe kalkışması, büyük bir haksızlık, pek ayıp ve çok
küçüklük olur. (Dinde reform) istiyenlerin, müslimân görünmeleri
ve yalnız müslimânım demeleri değil, müslimân olduklarını
isbât etmeleri lâzımdır. Bir müslimânın ölüm korkusu olmadıkça
dinsiz görünmesi câiz değildir. Buna karşılık, dinsizlik demek, iki
yüzlülük, yalancılık demek midir ki, işlerine geldiği zemân müslimân
görünüyorlar. Evet, müslimânım diyen bir kimseyi sorguya,
– 202 –