R.J.Palacio - Mucize CS

••
l\ u:ga:sf. · f.an Once
Dürüst olmak gerekirse August'tan önceki hayatımı pek hatırlamıyorum.
Ama bebeklik fotoğraflarımda beni tutan annemle
babamın mutlulukla gülümsediğini görebiliyorum. O zamanlar
ne kadar genç göründüklerine inanamıyorum; babam hipster'ın
reki, annemse moda tutkunu, tatlı bir Brezilyalıymış. Üçüncü yaş
günümde çekilmiş bir fotoğrafım var; annem, üzerinde üç mum
yanan pastayı tutarken babam tam yanımda duruyor, arkamızda
ise babaannem ile büyükbabam, anneannem, Ben amcam, Kate
ıryzem ve Po eniştem var. Herkes bana bakıyor, bense pastaya.
O fotoğrafta nasıl ilk çocuk, ilk torun ve ilk yeğen olduğumu
eörebiliyorsunuz. Bunun nasıl bir his olduğunu hatırlamıyorum
dbette ama fotoğraflarda olabildiğince açık görünüyor.
August'u hastaneden eve getirdikleri günü hatırlamıyorum.
Onu ilk gördüğüm an ne hissettiğimi ya da söylediğimi de hatırlamıyorum;
gerçi bu konuda herkesin bir hikayesi var. Görünüşe
bakılırsa, uzun bir süre boyunca hiçbir şey demeden ona bakıp
IDllunda, "Lilly'ye benzemiyor!" demişim. Lilly, annem hamileyken
lhlalık "alıştırması" yapabilmem için anneannemin bana aldığı
Dft.ıncak bebekmiş. Gerçek bebeklere inanılmaz benzeyen oyuncaldardanmış
ve aylarca onu her yere yanımda götürmüş, bezini
değiştirmiş ve beslemişim. Hatta onun için bir beşik yaptığımı
bile söylüyorlar. Hikayeye göre, August' a verdiğim ilk tepkiden
IOllra ona bayılmam sadece birkaç dakika (anneanneme göre)
fi da birkaç gün (anneme göre) almış. Onu kucaklamış, öpmüş
R onunla konuşmuşum. O günden sonra da bir daha Lilly'yi
anmış ne de ona dokunmuşum.
95