R.J.Palacio - Mucize CS

ana karşı her zaman idare-eder-derecede-nazikti. Planlarını değiştirip
benimle takılacak kadar süper-nazik olmasalar da, selam
verecek ve normal bir şekilde konuşacak kadar naziklerdi. Ayrıca
Bayan Rubin benim tarafıma geçmelerini söylediğinde yüzlerini
ekşitmemişlerdi bile. Her neyse, her şey yolunda gidiyordu, ta
ki Tristan'ın gizemli tozu eriyene kadar. Tozun içinde olduğu
alüminyum kabı lamdan aldı ama tam o sırada benim tozum
da erimeye başlamıştı, kendi kabımı almak için hareket ettiğim
sırada elim çok kısa bir anlığına eline çarptı. Tristan elini öyle
hızlı çekti ki kendisininkiyle birlikte herkesin alüminyum kabını
yere düşürdü.
Bayan Rubin, "Tristan!" diye bağırdı ama tozu yere dökmesi
ya da deneyi mahvetmiş olması Tristan'ın umurunda değildi. Tek
derdi, laboratuvar eviyesine mümkün olduğunca hızlı giderek
ellerini yıkamaktı. İşte o an Beecher Ortaokulu'ndakilerin bana
dokunmakla ilgili bir sıkıntısı olduğunu anladım.
Sanırım bu Saftirik Greg'in Günlüğü'ndeki lanetli peynir
gibiydi. Hikayede, çocuklar basketbol sahasındaki küflü peynire
dokunurlarsa bitlenmekten korkuyordu. Beecher Ortaokulu'nun
küflü peyniri de bendim.
az