R.J.Palacio - Mucize CS

Kısa bir süre önce, görünüşüme alışmaya başlasalar bile kimsenin
bana gerçek anlamda dokunmadığını fark ettim. Bunu başlarda
anlamamıştım çünkü ortaokul, çocukların genelde ortalıkta birbirine
dokunarak dolaştığı bir yer değildi. Ama geçen perşembe
en az sevdiğim ders olan dansta öğretmenimiz Bayan Atanabi
beni Ximena Chin'le eşleştirmeye çalışn. Daha önce hiç kimsenin
"panik atak" geçirdiğini görmemiştim ama hakkında bir şeyler
duymuştum ve o an Ximena da kesinlikle bir panik atak geçirdi.
Gerçekten çok gerildi, yüzünün rengi attı ve bir dakika içinde
kelimenin tam anlamıyla ter içinde kaldı, ardından da hemen
lavaboya gitmesi gerektiği gibi aptalca bir mazeret uydurdu. Her
neyse, sanının Bayan Atanabi onun paçayı kurtarmasına izin
verdi çünkü sonunda kimse eşli dans etmedi.
Önceki gün, seçmeli fen dersinde gizemli tozları, içeriğine
göre asidik ya da bazik olarak sınıflandırdığımız oldukça havalı bir
deney yapıyorduk. Herkes kendi gizemli tozlarını lamlarda ısıtmak
ve gözlem yapmak zorundaydı, bu yüzden defterlerimizle tozların
etrafında toplaşmıştık. Seçmeli fen dersindeki sekiz öğrencinin
yedisi lamın bir tarafında sıkışmış halde sıralanmışken geriye kalan
tek öğrenci olarak ben diğer tarafta bir başıma duruyordum.
Elbette bunu fark etmiştim ama Bayan Rubin'in görmemesini
umuyordum çünkü bu konu hakkında bir şey demesini istemiyordum.
Ama tabii ki fark etti ve tabii ki bir şey söyledi.
"Çocuklar, şu tarafta fazlasıyla yer var. T ristan, Nino, o tarafa
geçin," dedi ve onlar da bnim tarafıma kaydılar. Tristan ve Nino
81