R.J.Palacio - Mucize CS

- .:r. Po.Jdcio
İyi geceler oğlumcum." Bu da Auggie Doggie alışkanlığımızın bir
parçasıydı, gerçi ben pek "İyi geceler, sevgili ihtiyar babacığım"
diyecek havada değildim. Babam, "Seninle gurur duyuyorum,"
dedikten sonra yataktan kalktı.
Annemle babam geceleri beni sırayla yatırır. Buna ihtiyaç
duymamın kulağa biraz çocukça geldiğini biliyorum ama biz
böyleyiz.
Annem yanıma uzanırken babama, "Via'ya bir bakabilir
misin?" dedi.
Babam kapı eşiğinde durup döndü. "Via'nın nesi var?"
"Hiçbir şeyi yok," dedi annem omuzlarını silkerek. "En azından
bana söylemiyor. Ama sonuçta bugün lisedeki ilk günüydü ... "
"Hımın," dedi babam, ardından parmağıyla beni işaret edip
göz kırptı. "Siz çocukların her zaman bir şeyi oluyor, değil mi?"
"Sıkıcı bir anları bile yok," dedi annem.
"Sıkıcı bir anları bile yok," diye tekrarladı babam.
Babam kapıyı kapar kapamaz annem birkaç haftadır bana
okuduğu kitabı çıkardı. Rahatlamıştım çünkü benimle "konuşmak"
isteyeceğini düşünüyordum ve hiç havamda değildim. Ama
annem de konuşmak istemiyor gibiydi. Sadece kitapta kaldığımız
kısma gelinceye kadar sayfaları çevirmekle yetindi. Hobbit'in
yansına kadar gelmiştik.
'"Durun! Durun!' diye bağırdı Th.orin ama çok geçti; heyecanlanan
cüceler son oklarını da boşa harcam4tı ve artık Beom'un onlara verdiği
)tl'Ylar işe yaramaz hale gelm4ti.
"O gece kasvetli bir kafileydiler ve sonraki günlerde kasvetleri
daha da derinleşti. Efsunlu pınarı aşmışlardı ama pınarın ötesinde de
)Ol eskisi kadar dolambaçlıydı ve ormanda bir farklılık göremiyorlardı. "
Neden bilmiyorum ama bir anda ağlamaya başladım.
69