R.J.Palacio - Mucize CS

- J. Po.lo.cio
Annemin çöreklerimizi aldığı köşedeki şarküteriyi, bana "şekerim"
diyen ve beni her gördüklerinde lolipop veren garsonların
çalıştığı kafeyi bilirim. North River Heigh 'taki mahallemizi
severim, bu yüzden bu sokaklarda yürürken her şeyin yeni gibi
gelmesi çok garipti. Milyonlarca kez geçtiğim Amesfort Caddesi
bugün nedense bambaşka görünüyordu. Otobüs bekleyen, bebek
arabalarını iten bir sürü insan vardı.
Amesfort'tan karsıya gecip Heights Meydanı'na yöneldik.
. .
.
Via her zamanki gibi yanımda yürüyor, annemle babam ise
arkamızdan geliyordu. Köşeyi döner dönmez okulun önünde
duran yüzlerce çocuk gördük. Küçük gruplar halinde toplanmış
konuşuyor, gülen ya da diğer velilerle konuşan ailelerinin yanında
duruyorlardı. Başımı eğik ,tuttum.
Via kulağıma, "Herkes en az senin kadar gergin," dedi.
'"Bugünün herkesin ilk günü olduğunu unutma, tamam mı?"
Bay Toto okul girişinde öğrenci ve velileri karşılıyordu.
O ana kadar kötü bir şey olmadığını kabul etmem gerekirdi.
Kimsenin bana baktığını, hatta beni fark ettiğini bile görmemiştim.
Sadece bir kez başımı kaldırdığımda birkaç kızın bana doğru
baktığını ve elleriyle ağızlarını kapayarak fısıldaştığını gördüm
ama onları gördüğümü fark edince başka yöne baktılar.
Ön kapıya varmıştık.
"Tamam, buraya kadar, koca adam," dedi babam, ellerini
omuzlarıma koyarak.
öperek.
"Harika bir ilk gün geçir. Seni seviyorum," dedi Via sarılıp
"Sen de," dedim.
Babam sarılarak, "Seni seviyorum, Auggie," dedi.
"Hoşça kalın."
Ardından annem sarıldı ama ağlamak üzere olduğunu hissediyordum
ve bu beni gerçekten utandırırdı; bu yüzden ona
hızlıca sarıldım, sonra da dönüp okula girdim.
45