R.J.Palacio - Mucize CS

Okuldan çıkıp sokağın yarısına geldikten sonra annem, "Ee ...
nasıl geçti? Beğendin mi?" diye sordu.
"Henüz değil, anne. Eve gidince."
Eve girer girmez odama koşup kendimi yatağa attım. Annemin
neler olduğunu anlamadığının farkındaydım, sanırım ben
de ne olduğunu bilmiyordum. Aynı anda hem üzgün hem de
birazcık mutluydum, yine ağlamaklı-gülme haline bürünmüştüm.
Köpeğim Papatya beni takip edip odama girdi ve yatağıma
sıçrayıp tüm yüzümü yalamaya başladı.
"Hanimiş benim kızım?" dedim babamın sesini taklit ederek.
"Hanimiş?"
Annem, "Her şey yolunda mı, tatlım?" diye sordu. Yanıma
orurmak istedi ama Papatya yatağı boydan boya kaplamışn. "Özür
dilerim, Papatya." Onu kenara iterek yatağa oturdu. "O çocuklar
sana karşı nazik değil miydi, Auggie?"
"Ah, hayır," dedim kısmen yalan söyleyerek. "Gayet iyilerdi."
"Peki, nazik davrandılar mı? Bay Toto onların ne kadar tatlı
çocuklar olduğunu anlatabilmek için kendini paraladı."
"Hı hı." Başımı salladım ama Papatya'ya bakıyordum, arka
bacağını sarıki pireden kaşınıyormuş gibi istemsizce sallayana kadar
bumunu öpmeye ve kulağının arkasını kaşımaya devam ettim.
"Julian denen çocuk oldukça nazik görünOVordu," dedi annem.
"Ah, hayır, o en az nazik olanıydı. Ama Jack'ten hoşlandım.
O nazikti, adının Jack Will olduğunu sanmıştım ama sadece
Jack'miş."
42