R.J.Palacio - Mucize CS

- J. PaJlle.io
"Üste.sinden geleCeğine eminim," dedi Charlotte bana bakarak.
Jack, "Haydi artık kütüphaneye gidelim," dedi, sesi gerçekten
bdckın çıkıyordu.
Julian bana, "Neden saçın bu kadar uzun?" diye sordu. Sinir
olmuş gibiydi.
Ne diyeceğimi bilemediğim için omuzlarımı silkmekle yetindim.
"Sana bir şey sorabilir miyim?"
Tekrar omuzlarımı silktim. Zaten soru sormamış mıydı?
"Yüzünün olayı ne? Yani yangında falan mı kaldın?"
"Julian, çok kabasın!" dedi Charlotte.
"Kabalık yapmıyorum," dedi Julian, "sadece bir soru soruıorum.
Bay Toto istersek ona soru sorabileceğimizi söylemişti."
"Ama böyle kaba bir oru değil. Ayrıca o böyle doğmuş. Bay
Toto söylemişti. Dinlememişsin."
"Hiç de bile, dinledim!" dedi Julian. "Sadece belki yangında
da kalmıştır diye düşünmüştüm."
"Tanrım, Julian," dedi Jack. "Kapa çeneni."
"Sen kapa çeneni!" diye bağırdı Julian.
"Haydi, August," dedi Jack. "Kütüphaneye gidelim."
Jack' e doğru yürüdüm ve peşinden konferans salonundan
çUnm. Çift kanatlı kapıları benim için tuttu ve tam çıkarken,
brşılık vermem için adeta meydan okurcasına doğrudan yüzüme
balı:tı. Ben de baktım. Sonra içimden gelerek gülümsedim. Nedmini
bilmiyorum. Bazen ağlayacakmış gibi hissettiğimde bunu
aaedeyse-gülecek hissine çevirebiliyorum. O sırada hissettiğim
tef de aynen böyle olmalıydı çünkü gülümsedim, hatta neredeyse
l.brdayacaktım. Mesele şu ki, beni çok iyi tanımayan insanlar,
mranmın biçiminden dolayı gülümseyip gülümsemediğimi her
mman anlayamayabiliyor. Ağzımın kenarları diğer insanlarınki
&ibi yukarı doğru kıvrılmıyor, bunun yerine yüzüm boyunca
37