R.J.Palacio - Mucize CS

- J. Po.Jo.c.io
Tam bir şey daha söyleyecektim ki ofisin dışından gelen
sesleri duydum. Çocuk sesleri. Abartmıyorum; kalbim bir anda
dünyanın en uzun mesafeli maratonunu koşmuşum gibi atmaya
başladı. Gülümsemem suratımda donakaldı.
Mesele şu ki, küçükken yeni çocuklarla tanışmayı dert
etmezdim çünkü tanıştığım herkes benim gibi küçük olurdu.
Küçük çocukların hislerinizi incitmek için bir şey söylememeleri
güzeldir, gerçi bazen söyledikleri şeyler incitici olabilir. Yine de
ne dediklerinin tam olarak bilincinde değillerdir. Ama büyük
çocuklar ne söylediğini bilir. Ve bu benim için kesinlikle eğlenceli
değil. Ö nceki sene saçımı uzatmamın nedenlerinden biri, perçem
lerimin gözlerimi kapamasıydı. Bu sayede görmek istemediğim
şeyleri görmeyebiliyorum.
Bayan Garda kapıyı çalıp başını içeri uzattı.
"Geldiler, Bay Toto."
"Kim geldi?" diye sordum.
Bay Toto, Bayan Garcia'ya, "Teşekkürler," dedi. "August, bu
yd ana sınıfında olacak bazı öğrencilerle tanışmanın senin için
İJİ olacağını düşündüm. Sana okulu gösterebilir, etrafta bir tur
: mırabilirler."
"Kimseyle tanışmak istemiyorum," dedim anneme.
Birden Bay Toto önüme geçip ellerini omuzlarıma koydu.
F.ğilip yumuşacık bir sesle kulağıma, "Sorun yok, August. Onlar
ip çocuklar, sana söz veriyorum," dedi.
Annem, "İyi olacaksın, Auggie," diye tüm gücüyle fısıldadı.
Başka bir şey diyemeden Bay Toto ofisinin kapısını açtı.
" İ çeri girin, çocuklar," deyince içeri iki oğlan ile bir kız girdi.
Hiçbiri bana ya da anneme bakmıyor, kapının yanında durup
mnlci hayatları buna bağlıymış gibi Bay Toto'ya bakıyorlardı.
'
29