R.J.Palacio - Mucize CS

it J. Po.cio
"Evet çocuklar, teşekkürler," dedim elimi Jack gibi kaldırarak.
Gerçi benimle beşlik çakacaklarından pek emin değildim.
Amos bana bakıp başıyla onayladı. "Geri adım atmaman
çok iyiydi, küçük adam," dedi beşlik çakarak.
"Evet, Auggie," dedi Miles bana beşlik çakarken. "'Sizden
çok daha küçüğüz,' falan dedin ... "
"Başka ne diyeceğimi bilemedim!" Güldüm.
"Çok iyiydi," dedi Henry beşlik çakarken. "Sweatshirt'ünü
... . . .. .. .. ''
yırttıgım ıçın uzgunum.
Başımı eğip baktığımda sweatshirt'ümün ortadan ikiye ayrılmış
olduğunu gördüm. Bir kolu kopmuştu ve diğeri de o kadar
çekilmişti ki dizime kadar uzuyordu.
"Hey, dirseğin kanıyor," de?i Jack.
"Evet." Omuz silktim. Bayağı acımaya başlamıştı.
"İyi misin?" diye sordu Jack yüzüme bakarak.
Başımı yukarı aşağı salladım. Birden ağlayacağımı hissettim
ama kendimi zor da olsa tuttum.
"Dur bir dakika, işitme cihazın düşmüş!" dedi Jack.
"Ne!" diye bağırdım kulaklarıma dokunarak. İşitme cihazım
kesinlikle yoktu. Demek bu yüzden su altında gibi his.5ediyordum!
'f\h, hayır!" dedim ve kendimi daha fazla tutamadım. Yaşanan her
şey üst üste geldi ve kendimi engelleyemeyip ağlamaya başladım.
Hüngür hüngür ağlıyordum; annemin "iki göz iki çeşme" diyeceği
türden. O kadar utanmıştım ki kolumla yüzümü kapadım ama
gözyaşlarıma engel olamıyordum.
Gerçi çocuklar bana karşı çok nazikti. Sırtımı sıvazladılar.
"İyisin dostum. Sorun yok," dediler.
"Biliyor musun, sen çok cesur bir küçük adamsın," dedi
Amos kolunu omzuma atarak. Ben ağlamayı sürdürürken tıpkı
babam gibi kollarını bana sardı ve ağlamama izin verdi.
289