R.J.Palacio - Mucize CS

\Taraf.ıll
Geldiğimiz yoldan devasa perdeye doğru geri gitmeye başladık.
Tam da o sırada tanımadığımız bir grup çocukla karşılaştık. Ormandan
henüz çıkmışlardı ve orada öğretmenlerinin bilmesini
istemedikleri şeyler yaptıklarından emindim. Artık dumanın
kokusunu alabiliyordum, kestanefişeği ve sigara kokuyordu. Bize
el feneri tuttular. Yedinci sınıfa gidiyormuş gibi görünüyorlardı.
"Hangi okuldansınız?" diye sordu çocuklardan biri.
Jack, "Beecher Ortaokulu!" diye cevaplıyordu ki birdenbire
kızlardan biri çığlık atmaya başladı.
·an Tannın!" diye haykırdı, ağlıyormuş gibi eliyle gözlerini
kapayarak. Yüzüne kocaman bir böcek falan konduğunu sandım.
"Yok artık!" diye bağırdı çocuklardan biri ve sanki çok sıcak
bir şeye dokunmuş gibi elini havada sallamaya başladı. "Yok artık,
adamım! Yok artık!"
Hepsi gülmeye ve gözlerini elleriyle kapamaya başladı, yüksek
sesle küfrederken itişiyorlardı.
Bize feneri tutan çocuk, "O da nesi?" dedi ve ancak o zaman
fenerin doğrudan yüzüme tutulduğunu, çığlıklar atıp hakkında
konuştukları şeyin ben olduğumu fark ettim.
"Haydi, gidelim buradan,'' dedi Jack sessizce, ardından
sweatshirt'ümün kolundan çekip onlardan uzaklaşmaya başladı.
"Durun durun durun!" diye bağırdı el fenerli çocuk önümüzü
keserek. Işığı yeniden tam yüzüme tuttu, artık aramızda sadece
iki metre kadar bir mesafe vardı. Ağzı açık kalmış bir şekilde,
Z84