R.J.Palacio - Mucize CS

l\ğ-cıçlar Canlı
Rolf ve en büyük ablanın, On aln yındasın, on yedi olacaksın,
şarkısını söylediği sıkıcı kısmın bir yerinde Jack beni dürttü.
"Dostum, işemem gerekiyor."
Birlikte kalkıp uyku tulumlarının üzerinde oturan ya da yatan
çocukların arasından adeta sekerek ilerledik. Yanından geçerken
Summer el salladı, ben de ona karşılık verdim.
Diğer okullardan gelmiş bir sürü çocuk yemek arabalarının
çevresinde dolaşıyor, lunapark oyunları oynuyor ya da öylesine
takılıyordu.
Tabii ki tuvaletlerin önünde upuzun bir sıra vardı.
"Unut gitsin, bir ağaç bulurum daha iyi," dedi Jack.
"Bu iğrenç, Jack. Haydi bekleyelim," diye cevapladım.
Ama alanın kenarındaki ağaç sırasına doğru ilerledi ki
bunlar bize özellikle belirtilen turuncu konilerin gerisindeydi.
Tabii ki onu takip ettim. Ve tabii ki el fenerlerimizi yanımıza
almayı unutmuştuk. Artık o kadar karanlıktı ki ağaçlara doğru
yürürken on metre önümüzü bile göremiyorduk. Şansımıza film,
etrafa biraz ışık veriyordu, bu yüzden ormandan bize doğru bir
fener ışığı tutulduğunda karşımızdakilerin Henry, Miles ve Amos
olduğunu hemen görebilmiştik. Sanının onlar da tuvalet sırasını
beklemek istememişti.
Miles ve Henry hala Jack'le konuşmuyordu ama Amos savaştan
bir süre önce vazgeçmişti. Yanımızdan geçerken başlarıyla
selam verdiler.
282