R.J.Palacio - Mucize CS

heyecanla bakıyordu. Saçı daha kısaydı ve artık bir tür işitme
cihazı takıyordu. Yüzü hiç değişmemişti.
Davenport, sahne dekor amiriyle birlikte son dakika değişikliklerinin
üzerinden geçiyordu. Justin'i sahnenin sol tarafında
volta atıp heyecanla kendi kendine mırıldanırken gördüm.
"Bay Davenport," dedim kendimi de şaşırtarak. "Üzgünüm
ama bu gece sahneye çıkamayacağım."
Davenport yavaşça döndü.
"Ne?"
"Üzgünüm."
"Dalga mı geçiyorsun?"
"Ben sadece ... " diye mırıldandım yere bakarak. "İyi hissetmiyorum.
Üzgünüm. Kusacakmış gibi hissediyorum." Bu yalandı.
"Sadece son dakika gerginliği. .. "
"Hayır! Size söylüyorum ya! Yapamam."
Davenport öfkeden kudurmuş gibi görünüyordu. "Miranda,
bu bir rezalet."
"Üzgünüm!"
Davenport kendini tutmaya çalışıyormuşçasına derin bir
nefes aldı. Dürüst olmak gerekirse, patlayacakmış gibiydi. Alnı
kıpkırmızı olmuştu. "Miranda, bu kesinlikle kabul edilemez!
Şimdi git ve birkaç derin nefes al, sonra da ... "
"Sahneye çıkmayacağım!" dedim yüksek sesle, yaşlar gözlerime
kolaylıkla doldu.
"İyi!" diye haykırdı bana bakmadan. Ardından sahne dekoratörü
David' e döndü. "Git ışık odasında Olivia'yı bul! Bu akşam
Miranda'nın yerini dolduracağını söyle!"
Algısı pek de hızlı çalışmayan David, "Ne?" dedi.
"Git!" diye bağırdı Davenport yüzüne. "Şimdi!" Diğer ço
cuklar neler olduğunu görmüştü ve etrafımıza toplanıyorlardı.
"Neler oluyor?" diye sordu Justin.
262