R.J.Palacio - Mucize CS

Sıradışı l\ına
\;örecelt Xiıa.se \T olt
Ne annem ne de babam açılış gecesinde oyunu izlemeye gelebilecekti;
annemin mesaiye kalması gerekiyordu ve babamın da yeni
karısı doğurmak üzereydi, bu yüzden her an ulaşılabilir olmalıydı.
Zack de gelemiyordu; ünive.rsitelilere karşı oynanacak, kaçıramayacağı
bir voleybol maçı vardı. Hatta benden açılış gecesine
gitmeyip ona tezahürat yapmamı istemişti. Bütün "arkadaşlarım"
da oyuna gitmişti çünkü erkek arkadaşları takımdaydı. Ella bile
gelmedi. Seçme hakkı tanındığında kalabalığı seçmişti.
Dolayısıyla açılış gecesinde kısmen yakınım olan biri bile
yoktu. Üstelik üçüncü ya da dördüncü provamda bu oyunculuk
işinde hiç de kötü olmadığımı fark etmiştim. Rolün içine
girebiliyordum. Söylediğim sözleri anlıyordum. Replikleri sanki
kendi zihnim ve kalbimden geliyormuş gibi okuyabiliyordum. Ve
dürüstçe söyleyebilirim ki açılış gecesi iyiden fazlası olacaktım;
harika olacaktım. Sıradışı olacaktım ama bunu görecek kimse
olmayacaktı.
Hepimiz kulisteydik, gergin bir şekilde zihnimizde replik
lerimizin üzerinden geçiyorduk. Perdenin arasından, salonda
koltuklarına yerleşen insanlara bir göz attım. İşte o an Auggie'nin
koridorda isabet ve Nate'le birlikte yürüdüğünü gördüm. Onu en
son bir yıl önce gördüğümden beri biraz uzamıştı. Beşinci sırada,
ortalara doğru bir yere oturdular. Auggie papyon takmış, etrafa
261