R.J.Palacio - Mucize CS

- .:r. Pıüacio
Annem ve babamla kulise doğru ilerledik. Kalabalık bir insan
grubu oyuncuları tebrik ediyor, etraflarını sarıyor ve sırtlarına
vuruyordu. Via ve Justin'in kalabalığın ortasında durup herkese
gülümsediğini gördük; gülüyor ve konuşuyorlardı.
Babam kalabalığın arasından kendine yol açarken elini salla,
yarak, "Via!" diye bağırdı. Yeterince yaklaştığında onu kucaklayıp
ayaklarını hafifçe yerden kesti. "Harikaydın, tatlım!"
"Aman Tannın, Via!" Annem heyecanla bağırıyordu. "Aman
Tannın, Aman Tanrım!" Via'ya o kadar sıkı sarıldı ki boğulacağını
sandım ama Via gülüyordu.
"Muhteşemdin!" dedi babam.
"Muhteşem!" dedi annem başını sallayarak.
"Ve sen, Justin," dedi babam, elini sıkıp ona sarılırken,
"olağanüstüydün."
"Olağanüstü!" diye tekrarladı annem. Açıkçası o kadar
duygulanmıştı ki güçlükle konuşuyordu.
"Seni orada görmek büyük sürprizdi, Via!" dedi babam.
"Annem seni önce tanımadı bile!" dedim.
"Seni tanımadım!" dedi annem eliyle ağzını kapayarak.
"Miranda oyun başlamadan hemen önce rahatsızlandı,"
dedi Via nefes nefese. "Duyuru yapacak zaman bile olmadı."
Açıkçası o kadar makyajla garip görünüyordu, onu daha önce
hiç böyle görmemiştim.
"Son saniyede mi devreye girdin?" dedi babam. "Vay canına."
"Harikaydı, değil mi?" dedi Justin koluyla Via'yı sararak.
"Salonda ağlamayan kalmadı," dedi babam.
"Miranda iyi mi?" diye sordum ama kimse beni duymadı.
O an, öğretmenleri olduğunu düşündüğüm bir adam alkış
tutarak Justin ve Via'nın yanına geldi.
"Olivia ve Justin! Bravo size!" Via'yı yanaklarından öptü.
"Birkaç repliği banrdım," dedi Via başını iki yana sallayarak.
251