R.J.Palacio - Mucize CS

VedeX
Papatya öldükten birkaç gün sonra Via okuldaki oyun için üç
bilet getirdi. Yemekteki kavgadan bir daha hiç bahsetmedik.
Oyun gecesi okula erkenden gitmek için Justin'le evden çıkmadan
hemen önce bana kocaman sanlıp beni sevdiğini ve kardeşi
olmamdan gurur duyduğunu söyledi.
Bu, Via'nın okuluna ilk gidişimdi. Eski okulundan çok daha
büyüktü ve benim okulumdan da binlerce kez daha büyüktü.
Daha fazla koridor. İnsanlar için daha fazla alan. Biyonik Lobot
işitme cihazımın tek kötü tarafı artık beyzbol şapkası takamıyor
olmamdı. Bu gibi durumlarda beyzbol şapkası oldukça kullanışlıydı.
Bazen küçükken taktığım o astronot başlığını hala takabilmeyi
diliyordum. İster inanın ister inanmayın, insanlar astronot başlıklı
bir çocuk görmeyi, benim yüzümü görmekten çok daha az
garipsiyor. Her neyse, uzun, aydınlık koridorlar boyunca annemin
hemen arkasından yürürken başımı hep eğik tuttum.
Girişte öğrencilerin oyun programını dağıttığı konferans
salonuna doğru kalabalığı takip ettik. Beşinci sırada, ortaya yakın
bir yerde yer bulduk. Oturur oturmaz annem el çantasının içini
karıştırmaya başladı.
"Gözlüğümü unuttuğuma inanamıyorum!" dedi.
Babam başını ilci yana salladı. Annem her zaman gözlüğünü,
anahtarlarını ya da bir şeyini unuturdu. Bu konuda dikkatsizdi.
"Daha yakına geçmek ister misin?" dedi babam.
Annem gözlerini kısıp sahneye baktı. "Hayır, görebiliyorum."
"Ya şimdi konuş ya da sonsµza dek sus," dedi babam.
Z47