R.J.Palacio - Mucize CS

- J. Po.Jo.cio
"Yok bir şey!" diye patladılar aynı anda.
"Seninle ilgisi olmayan, Via'nın okuluyla alakalı bir şey,"
dedi annem.
"Yalan söylüyorsun," dedim.
"Efendim?" dedi annem şaşkınlık içinde. Via bile şaşırmış
görünüyordu.
"Yalan söylüyorsun dedim!" diye bağırdım. "Yalan söylüyorsun!"
Ayağa kalkarak Via'ya bağırdım. "İkiniz de yalancısınız!
İkiniz de aptalmışım gibi yüzüme baka baka yalan söylüyorsunuz!"
"Otur, Auggie!" dedi kolumu tutarak.
Kolumu çekip Via'yı gösterdim.
"Ne olduğunu anlamadığımı mı sandınu?" dedim bağırarak.
"Yeni ve havalı lise arkadaşlarının, kardeşinin bir ucube olduğunu
öğrenmesini istemiyorsun!"
"Auggie!" diye bağırdı annem. "Bu doğru değil!"
"Bana yalan söylemeyi bırak, anne!" diye ciyakladım. "Bebekmişim
gibi davranmayı bırak! Ben geri zekalı değilim! Neler
olup bittiğini biliyorum!"
Koridorda koşup odama girdim ve kapıyı o kadar sert çarptım
ki duvardan kopan küçük parçaların kapı çerçevesi içinde ufalandığını
duydum. Ardından kendimi yatağa bıraktım ve örtüyü
başımın üstüne çektim. Yastıklarla iğrenç suratımı kapayıp sanki
bir mağaradaymışım gibi bütün pelüş hayvanlarımı yastıkların
üzerine yığdım. Eğer yüzümde bir yastıkla yaşayabilecek olsaydım
bunu yapardım.
Nasıl bu kadar öfkelendiğimi bile bilmiyorum. Yemeğin
başında o kadar da kızgın değildim. Üzgün bile değildim. Ama
sonra birdenbire adeta patladım. Via'nın, o aptal oyununa
gitınemi istemediğini biliyordum. Ve nedenini de biliyordum.
Annemin hemen peşimden odama gireceğini düşünmüştüm
ama gelmedi. Beni pelüş hayvanlardan yaptığım mağaramın
237