R.J.Palacio - Mucize CS

da kötü değildi ama yine de can sıkıcıydı. Resimlerimizi okulun
koridorlarına asmışlardı ve ailelerin gelip bakması gerekiyordu.
Her şeyden habersiz yetişkinlerin merdivende yanımdan geçmesi
okula yeniden başlamışım gibi hissettirmişti.
Her neyse, mesele insanların bana nasıl tepki verdiği değil.
Daha önce de zilyon kere söylediğim gibi: Şimdiye dek buna
alıştım. Bunun canımı sıkmasına izin vermiyorum. Bu tıpkı
çisentide dışarıya çıkmak gibi. Çisentide çizmelerinizi giymez..
siniz. Şemsiyenizi bile açmazsınız. Altında yürür ve saçlarınızın
ıslandığını belli belirsiz fark edersiniz.
Ama mesele kocaman bir spor salonu dolusu aileler olunca,
çisenti tam bir kasırgaya dönür. Bakışlar bir olup bir su duvarı
gibi çarpar.
Annemle babam masamızın yanında durup daha çok Jack'in
ailesiyle birlikte takıldı. Ailelerin çocuklarının oluşturduğu küçük
grupların aynısını kurmaları komikti aslında. Örneğin benim
ailem ve Jack ile Summer'm annesi birbirlerinden hoşlanıyor ve
birbirleriyle iyi anlaşıyorlardı. Aynca Julian'ın ailesinin de Henry
ve Miles'ın ailesiyle takıldığını görmüştüm. Hatta iki Max'in
aileleri de birlikteydi. Bu çok komikti.
Dönüşte eve yürürken bunu annemle babama söyledim,
onlar da bunun komik bir gözlem olduğunu düşündü.
Gerçekten de armut dibine düyor demek ki, dedi annem.
226