R.J.Palacio - Mucize CS

- J. Pwo
cebimden bir dolar verip onun caddenin karşısına, köşe
başındaki markete gitmesini izledim. nedense tek başına gezmek
için çok küçük görünüyordu. ardından tek başıma metroya bindiğim
zamanlarda ne kadar küçük olduğumu anımsadım. günün
birinde korumacı bir baba olacağımı biliyordum. çocuklarım
onları umursadığımı bilecekti.
caddenin öbür tarafından yürüyerek gelen üç çocuğu fark
ettiğimde bir iki dakikadır bekliyordum. mrketi geçip yürüdüler
ama bir tanesi içeri bakıp gülerek diğer ikisini dirseğiyle dürttü.
birinin boyu jack kadardı ama diğer ikisi daha iriydi, daha çok
ergen gibiydiler. marketin önündeki meyve standının arkasına
saklandılar, jack dışarı çıktığındaysa peşine takılıp gürültülü
öğürme sesleri çıkardılar. jack 'sakince arkasına dönüp kim
olduklarına baktı, onlar da gülüşüp beşlik çaktılar ve koşarak
uzaklaştılar. küçük pislikler.
jack hiçbir şey olmamış gibi yolun karşısına geçti ve durakta
yanımda durup balon şişirdi.
arkadaşların mı? dedim sonunda.
hah, dedi. gülümsemeye çalışıyordu ama üzgün olduğunu
görebiliyordum.
sadece okulumdan birkaç pislik, dedi. julian diye bir çocuk
ve onun henry ve miles adındaki iki gorili.
seni sık sık böyle rahatsız ediyorlar mı?
hayır, daha önce bunu hiç yapmamışlardı. okulda bunu
asla yapamazlar çünkü atılırlar. julian buradan iki sokak ötede
oturuyor, yani sanırım onunla karşılaşmam sadece kötü şanstı.
ah, peki. başımı yukarı aşağı salladım.
önemli bir şey değil, diyerek beni ikna etmeye çalıştı.
ikimiz de istemsiz olarak otobüsün gelip gelmediğini görmek
için amesfort caddesi'ne baktık.
215