R.J.Palacio - Mucize CS

Pt. J. Pıı.lacio
olivia'ya baktım, bana gülümsedi. biliyordu. garsonun yüzünü
görüyordu. tiklerimi görüyordu. olivia her şeyi gören bir kızdı.
yemek boyunca konuşup güldük. oliva'nın ailesi müziğimle,
kemana nasıl başladığımla ilgili sorular sordu. onlara eskiden
klasik keman çaldığımı ama sonra apalaş halk müziğine, ardından
da :zydeco'ya ilgi duyduğumu anlattım. gerçekten ilgileniyorlarmış
gibi her kelimesini dinlediler. gelip dinleyebilmek için grubumun
bir sonraki performansını haber vermemi ·İstediler.
dürüst olmak gerekirse ilgi odağı olmaya alışık değilim. Ailemin,
hayatımda ne yapmak istediğimle ilgili en ufak bir fikri
yoktur. hiç sormazlar. hiç böyle sohbet etmeyiz. barok kemanımı
iki yıl önce sekiz akorlu bir kemanla değiştirdiğimi bildiklerini
bile sanmıyorum.
yemekten sonra dondurma yemek için olivia'ların evine
gittik. köpekleri bizi kapıda karşıladı. yaşlı bir köpek. çok tatlı.
tüm koridora kusmuştu gerçi. olivia'nın annesi kağıt havlu almak
için koştururken babası da köpeği bir bebekmiş gibi kucakladı.
nasılsın kızım? dediği anda köpek havalara uçtu; bacakları
garip açılarda havaya savrulurken kuyruğunu sallıyordu ve dili
dışarı sarkmıştı.
baba, justin' e papatya'yı nasıl aldığını anlatsana, dedi olivia.
evet! dedi auggie.
babası gülümsedi ve kollarında köpekle koltuğa oturdu. bu
hikayeyi pek çok kez anlattığı ve onların da dinlemeye bayıldığı
belliydi.
bir gün metrodan çıkmış gelirken, dedi, bu civarda daha önce
hiç görmediğim bir evsiz, bu pofuduk şapşalı bebek arabasında
taşıyordu. adam yaklaşıp, hey bayım, köpeğimi satın almak ister
misiniz? deyince hiç düşünmeden, tabii, ne kadar istiyorsun,
dedim. adam on papel dedi, ona cüzdanımdaki yirmi doları
verdim, o da karşılığında köpeği· verdi. justin, sana yemin ede-
209