R.J.Palacio - Mucize CS

masasının önündeki bilgisayar sandalyesine oturdum. odası
tertemizdi.
küçükken, dedi, bu eve bir daha gelmeyen bir sürü çocuk
olurdu. yani gerçekten bir sürii çocuk. o burada olacak diye do
ğum günüme gelmeyen arkadaşlarım bile vardı. aslında bunu hiç
söylemediler ama bir şekilde lafı geliyordu. bazı insanlar auggie'yle
nasıl baş edeceğini bilmiyor, anlıyor musun?
başımla onayladım.
kabalık yapmak istediklerinden de değil, diye ekledi. sadece
korkuyorlardı. yani, dürüst olalım, yüzü biraz ürkütücü, değil mi?
sanırım, diye yanıtladım.
ama bu senin için sorun değil, değil mi? diye sordu nazikçe.
çok tırsmadın ya da korkmadın,. değil mi?
tırsmadım ve korkmadım, dedim. gülümsedim.
başını sallayıp kucağındaki kutup ayısına baktı. bana inanıp
inanmadığını bilmiyordum ama ardından ayıcığı burnundan
öpüp hafif bir tebessümle bana attı. sanırım bu bana inandığı
anlamına geliyordu. ya da en azından inanmak istediği anlamına.
207