R.J.Palacio - Mucize CS

karşı böyle demiyorlarmış tabii) suratsız bir çocuk doktorunun
eline kalmışlar. O gece herkes biraz asık suratlı olmasına rağmen
annem, babamın onu tüm gece güldürdüğünü söylüyor.
Kamından çıktığımda tüm oda sessizleşmiş. Annemin bana
bakma fırsatı bile olmamış çünkü nazik hemşire beni hemen
odadan dışarı çıkarmış. Babam telaşla onu takip ederken yere
dQşürdüğü kamera bin parçaya ayrılmış. Sonra annem çok üzülmüş
ve yataktan kalkmaya yeltenerek nereye gittiklerini anlamaya
çalışmış ama osuruklu hemşire annemi kalın kollarıyla sarmış ve
zorla yatakta tutmuş. Tam anlamıyla kavga ediyorlarmış çünkü
annem histeriye tutulmuş. Osuruklu hemşire ise sakin olması
için anneme bağırıyormuş, ardından ikisi de doktora bağırmaya
başlamış. Ama bilin bakalım ne olmuş? Doktor bayılmış! Hem
de oracıkta! Osuruklu hemşire, bayılan doktoru ayıltabilmek için
ayağıyla dürtmeye başlamış, bir yandan da, "Ne biçim doktorsun
sen? Ne biçim doktorsun sen? Kendine gel! Kendine gel!" diye
bağırıyormuş. Ardından, birdenbire annemin hayatında gördüğü
en kokulu, en sesli, en büyük osuruğu salmış. Annem doktoru
en sonunda bu osuruğun ayılttığını düşünüyor. Her neyse, bu
hikayeyi ne zaman anlatsa -osuruk sesleri dahil- tüm kısımları
canlandırır ve bu gerçekten çok, çok, ÇOK komik oluyor!
Annem sonradan osuruklu hemşirenin aslında oldukça nazik
•
bir insan olduğunu anlamış. Tüm bu süreç boyunca annemle
kalmış. Babam döndükten ve doktorlar ona ne kadar hasta
olduğumu söyledikten sonra bile yanından ayrılmamış. Doktor
muhtemelen sabaha çıkamayacağımı söylediğinde hemşirenin kulağına
fısıldadığı sözleri kelimesi kelimesine hatırlıyor: "Tanrı' dan
doğmuş olan herkes dünyayı yener." Sabahı çıkardığım ertesi
gün annemi beni görmeye yanıma getirdikleri sırada elini tutan
da o hemşireymiş.
14