R.J.Palacio - Mucize CS

- .:r. Po.Ja.cio
"Şişşt, evlat!" dedi öfkeli bir sesle. Veronica'yı severim ama
kızdığı zaman gerçekten köpürürdü. Bu sırada Jamie çocuğa bir
kez daha bakabilmek için arabasından kelimenin tam anlamıyla
sarkıyordu.
"Ama Vonica ..." dedi Jamie.
Caddede iyice uzaklaştığımızda, "Çok yaramazdınız! Çok!"
dedi Veronica. "Gözlerinizi dikip öylece baktınız!"
"Elimde değildi!" dedim.
"Vonica," dedi Jamie.
"Ne var, Jamie!"
"Bugün Cadılar Bayramı mı!"
"Hayır, Jamie."
"O zaman o çocuk neden maske takıyordu!"
Veronica cevaplamadı. Bazen bir şeye çok kızdığında cevap
vermezdi.
Jamie'ye, "Maske takmıyordu," diye açıkladım.
"Jack, sus!" dedi Veronica.
"Neden bu kadar kızgınsın, Veronica!" diye sormaktan kendimi
alamadım.
Sorumun onu daha da öfkelendireceğini düşünmüştüm ama
sadece başını iki yana salladı.
"Yaptığımız şey kötüydü," dedi. "Şeytan görmüş gibi öylece
kalkıp kaçmak. Jamie'nin bir şey söylemesinden korktum, anlıyor
musun! O küçük çocuğun hislerini incitebilecek bir şey
söylemesini istemedim. Ama yine de öyle kalkmamız çok yanlıştı.
Annesi ne olduğunu anladı."
"Bilerek yapmadık ki," diye cevap verdim.
"Jack, bazen birini incitmek için ille de onu incitmeyi istemek
zorunda değilsin. Anlıyor musun!"
Bu, August'u mahallede ilk görüşümdü, en azından hatırladığım
kadarıyla. Ama onu sonralan da gördüm: bazen oyun
153