R.J.Palacio - Mucize CS

"Senin şey olduğunu bilmiyordum ... O kelime neydi?"
"C'f , ı t ır kl ı. "
"Doğru! Aradığım kelime buydu."
"Evet."
Fotoğrafa yeniden baktı.
"Annenle baban boşandı mı? Babanın seni okula bıraktığını
falan hiç görmedim."
''Ah, hayır," dedim. "O bir müfreze çavuşuydu. Birkaç yıl
önce öldü."
"Vay canına! Bunu bilmiyordum."
Başımı sallayıp babamın üniformalı bir fotoğrafını uzattım.
"Vay canına, şu madalyalara bak."
"Evet, çok harika bir adamdı."
"Şey, Summer, üzgünüm."
"Evet, berbat bir şey. Onu çok özlüyorum."
"Evet, vay canına." Başını sallayıp fotoğrafı geri verdi.
"Hiç bir tanıdığın öldü mü?" diye sordum.
"Bir tek anneannem ama onu pek hatırlamıyorum bile."
"Kötüymüş."
Auggie başını onaylarcasına salladı.
"Ölünce insanlara ne olduğunu hiç merak ediyor musun?"
diye sordum.
Omuz silkti. "Pek değil. Yani sanırım cennete gidiyorlardır,
değil mi? Anneannem oraya gitti."
"Ben bu konuda çok düşünüyorum," dedim. "Bence insanlar
öldüğünde ruhları cennete gidiyor ama sadece bir süreliğine.
Yani orada eski arkadaşlarını falan görüp eski zamanlan yad
ediyorlar. Ama bence sonrasında dünyadaki hayatlarının iyi mi
yoksa kötü mü olduğunu düşünmeye başlıyorlar. Ardından da
yepyeni bebekler olarak dünyaya geliyorlar."
"Bunu neden istesinler ki?"
142