R.J.Palacio - Mucize CS

it J. PaJa.cio
zaman bilemeyecekler. Anladın mı? Ya da onlarla arkadaşmış gibi
davranabilir ama içten içe öyle olmadığını bilebilirsin."
"Miranda ile sen öyle mi yapıyorsunuz?" diye sordu.
"Hayır," diye cevapladım çabucak, kendimi savunurcasına.
"Miranda'ya karşı hislerimde hiçbir zaman rol yapmadım."
"O zaman benim yapmamı neden söylüyorsun?"
"Öyle bir şey söylemedim! Sadece o küçük pisliklerin seni
etkilemesine izin vermemen gerektiğini söylüyorum, o kadar."
"Miranda'nın seni etkilediği gibi mi?"
"Neden konuyu hep Miranda'ya getiriyorsun?" Sabırsızca
bağırmışnm. "Seninle arkadaşların hakkında konuşmaya çalışıyorum.
Lütfen benimkileri konunun dışında tut."
"Onunla artık arkadaş bile değilsin ki."
"Konuştuğumuz konunun bununla ne ilgisi var?"
August'un bana bakışı bir oyuncak bebeği anımsatıyordu.
Yarı kapalı oyuncak bebek gözleriyle bana sadece boş boş
bakıyordu.
"Önceki gün aradı," dedi sonunda.
"Ne?" Afallamışnm. "Ve bunu bana söylemedin mi?"
"Seni aramamıştı," diye cevapladı iki çizgi romanını da elimden
alarak. "Beni arıyordu. Sadece merhaba demek için. Nasıl
olduğumu öğrenmek için. Artık gerçek bir okula gittiğimi bile
bilmiyormuş. Bunu ona söylemediğine inanamıyorum. İkinizin
artık eskisi kadar birlikte takılmadığınızı ama beni her zaman
kardeşi gibi sevdiğini bilmemi istediğini söyledi."
İyice afallamıştım. Kalakalmıştım. Şaşkına dönmüştüm.
Hiçbir şey söyleyemedim.
"Neden bana söylemedin?" dedim sonunda.
"Bilmiyorum." Omzunu silkip ondan aldığım ilk çizgi ro
manı açtı.
127